تراژدی زندگی اینست که ما خیلی زود پیر می شویم و خیلی دیر عاقل.
اگر شما به آغاز موبایل، لپ تاپ یا هر تکنولوژی جدید دیگری فکر کنید، همیشه اولش گران بودند.
رنج به گستردگی انسان هاست. هر کس همانطور عذاب می کشد که می تواند.
برند برای یک کمپانی مثل شهرت برای یک شخص است. شما شهرت را با تلاش برای انجام درست کارهای سخت بدست می آورید.
من مشاهده کرده ام که برای موفق شدن در جهان، باید مثل یک احمق به نظر برسی ولی عاقل باشی.
وظیفه حکومت این نیست که فقط عسل داخل فنجان بریزد، بلکه بعضی وقت ها هم باید داروی تلخ ارائه دهد.
من فکر می کنم این اشتباه است که هیچوقت بیرون از خودت، به دنبال امید بگردی.
فقط چون که چیزی هنوز انجام نشده به این معنی نیست که نمی تواند انجام شود.
برای اینکه دشمن خود را بشناسی، باید دشمن خودت شوی.
همانطور که انسان تمایل ندارد در جسمی غیر از جسم خود باشد، ملت ها نیز دوست ندارند تحت حکومت ملت های دیگر زندگی کنند، هر چقدر هم ملت دوم اصیل و باعظمت باشد.
اشک ها، زبان خاموش غم هستند.
تا آنجا که می توانی اشتباه کن. یادت باشد، اینگونه است که به موفقیت می رسی.
سرشت انسان اساسا شریر نیست. هرگز نباید از سرشت انسان ناامید شد.
نمی توانید جلوی پیر شدن را بگیرید، ولی مجبور نیستید حتما پیر شوید.
یا تو روزت را کنترل می کنی، و یا روزت تو را کنترل می کند.
دانستن اینکه کجا داری می روی، اولین قدم برای رسیدن به آنجاست.
هرگز فکر نمی کردم با این قیافه ام بتوانم وارد صنعت سینما شوم!
هیچ وقت برای شروع کردن زود نیست.
تجربیات بد می تواند به شما سپر محافظ برای عبور از سد زندگی را دهد.
شما با دنبال کردن قواعد، راه رفتن را یاد نمی گیرید. با انجام دادن و شکست خوردن، یاد می گیرید.
تمام تصمیمی که باید بگیریم اینست که با زمانی که در اختیار ما گذاشته شده چه کنیم.
بعد از مرگ، شما همان چیزی خواهید بود که پیش از تولد خود بودید.
بعد از اینکه همه چیز تمام شد، دین انسان مهم ترین دارایی اوست.
من فکر نمی کنم هیچ فیلمی یا کتابی یا اثری هنری بتواند بن بست امروز خاورمیانه را حل کند، ولی مسلما ارزشش را دارد که تلاش کنیم.
