متن شنل

شنل :

اصالت زمانی پدیدار می شود
که درون و باطن به اندازه ی ظاهر
زیبا باشد

شنل می کشد بر سر من سیاهی
تو در شام تنهایی من چه ماهی

منم مرده ی عطر گیسوی نازت
شد آشفته زلفت، بمیرم الهی

تو مانند ایوان به هنگام باران
سراپا امیدی، سراپا پناهی

سرِ خویش بگذار بر سینه من
که گرم و شتابنده مانند آهی

بگو هرچه خواهی...