باید که زن باشی بفهمی درد دوری را لبخند های خسته و غمگینِ زوری را وقتی که احساس تو را ناچیز میبینند هرلحظه باید حس کنی زنده به گوری را پیراهنت پر میشود از حسرت آغوش ناچار تمرین میکنی درس صبوری را بس که نمیبیند کسی احساس نابت را دیدی...
این دو روز زندگی روی مدار سرعت است لحظه دلتنگی اما ثانیه یک ساعت است
