متن علیرضا محمدی سرچشمه ای

شور عشق

هرکه از عشق ندارد اثری بی خبر است
چون درختیست پر از شاخه ولی بی ثمر است
عشق نقاشی دوران هنرمندی ماست
آنکه بی واهمه عاشق نشده بی هنر است
خیمه در عشق نزد هرکه پشیمان شده است
ساکن کاخ اگر هست هم او در به در است...

روزه ی امروز من هم وقت افطار ش رسید
انتهای روزه ی صبر م ز افطار ت کی است؟
.