متن معشوق

ای شعر و غزل ترانه یعنی خود تو مقصود من از زمانه یعنی خود تو
دنبال بهانه بوده‌ام از سر شب صبح و سحر و بهانه یعنی خود تو
من واژه به واژه مست از بوی توام بشکفتن هر جوانه یعنی خود تو
شد روح ترانه از تو جاری به...

تو ماه هستی و
بوسیدنت
نمی دانی که
چه ساده
مرا هم بلند قد می کند...

‌

در وصف دوست داشتنت باید بگم که :
صبح ، اول از هر چیزی، یاد تو توی دلم طلوع میکنه.
هنوز چشمامو کامل باز نکردم که دلم تورو صدا می‌زنه، انگار بی‌تو حتی خورشید هم رنگی نداره.
یه صبح بخیر از تو، برای من قشنگ‌ترین آهنگ دنیاست.
تو دلیل لبخندای...

گناه من چیست.؟
که چشمان تو، دل هر عابری را میبرد.

من صدات می‌کنم هوژینم !
هوژین می‌دونی این کلمه یعنی چی؟
یه کلمه کوردیه که یعنی " زندگی‌بخش"، یعنی تو برای من همون معنی رو داری. از وقتی که تو هستی، همه چیز برام رنگ و بوی دیگه‌ای پیدا کرده. صدات که می‌شنوم، انگار یه جورایی زندگی توی رگ‌هام جریان...

چه کرده چشم تو با دل،
که جز تو کس نمیبیند.

عشق را پیدا کند.
هر کس به چشمت زل زند.

زخمی تر از آنم، که زخمم تو نبینی.

اعتبار خانه به نور آن است
و نور خانه من تویی.

اى که هم شاعر و هم زاهد و هم معشوقى.
اى که بال وپر وقبله و هم مسجودى.
من که هم معتدل وشاعر و هم مجنونم پی تو در کوچه هاى شهر سرگردونم مثل عشاق که در تاب و توان میگردن من پی تو در خیابان دلم میگردم
بلکه حتى...

در چشم مستم گم شده، زلف پریشان روی تو.

جز چشم تو در چشم من چشمی دگر به چشم نیاید.

قلب من خانه ے عشق اسٺ
وتو مهمان منـ ے
چشـم من روشـن ازاسمٺ شـده
چشمان منـ ے
حرفهایـت شــــده
آرامش هـر روز و شبـم
همچو پروانه ے عشقـ ے و
تو در جان منـ ے
‌

مرا به سجده کشانده...


خیال چشم سیاهت...

درد و درمانم یکیست...


آن هم سیه چشمان توست...

پشیمان گشته ام من از دیار آشنایی
قول معروفیست
که هرچه کرد با من
آن آشنا کرد

اما بدان
هم خدای منی
هم خطای منی
گر چه بد کردی با من
تو جان منی
درد شیرین، من گناه توام
اشتباه توام
هر چه دوری بدان
چشم به راه توام...

نیست مرا
جز تو دلارامی
کنار منی
دلم قرار است

دلتنگم و جز روی توام نیست قراری....


ای وصل به تو صبر و قرارم کجایی...؟

هوایم با تو شد حالا،
پر از مهر؛
نفس هستی و با تو،
می کشم دم.

دُردانه ی حسّ دلم ای جان و نفَس!
مِهرت، شده بهرِ عطشِ عاطفه بس؛

پیوسته تو هستی تپشِ خاطره پس:
جز تو، تبِ قلبم، نکند میلِ به کس.

و عشق دیر وقتیست الفبای واژگانش خشکیده
و چکامه های عاشقانه اش خاکستر شده و باد برده است
وبرلباس عابرانی شاید بنشیند که با عصبانیت بتکانندش، بی آنکه بدانند دلبریهای معشوقی بوده است.

عاشق چشم غزل خیزت شدم
دم به دم از عشق لبریزت شدم
ای بهار رفته با اندوه باد
بی بهاران فصل پاییزت شدم

از واجبات دین شده...
پرستش چشمان تو...