متن صبر

خسته از غمهای تکراریم، صبری برسان.

בر زنـבگے هیچ زمان פּ حالتے مانـבگار نیست
چـہ شاـב باشے چـہ پریشان مے گذرـב
بذر امیـב را בر בلت بکار פּ با صبورے ـבر انتظار جوانـہ زـבن باش
تا בر هـבـ؋ـت بـہ اوج شکوـ؋ـایے برسے ..
فراموش نکن دستان پر مهر خداوند هر گاه صبور باشی و امیدوار شانه...

سلام ای صابران راه یزدان،
که شد صبر شما باغ بهاران.
به سختی‌ها اگر پایی فشردید،
به لطف حق رسد فتحی نمایان.
جهان گرچه پر از رنج و بلا شد،
ولیکن عاقبت باشد گلستان.
بمانید استوار و سربلند،
که نیکو باشد این منزل، فراوان.

‏زرافه ها بخوان بغضشون رو قورت بدن یه سال طول میکشه

دوستی از من پرسید چرا زآنان
که رنجی دهند، دلگیر نمی‌شوی؟
گفتم که هر دل در خود رنجی نهان است
که شاید از آن آگاه نباشد، بی‌گمان.
چرا از آدم‌ها دلگیر شوم که هر دل
زخم‌هایی دارد که در دل نهفته است؟
چرا در خشم، آنان را بشکنم که هر...

چو یاران عهد بشکستند، صبر آورد باید باز
که این گردون نگردد جز به حکمِ سرنوشتِ راز

اگر جان را نکو خواهی، ز مهرِ خلق کم جویش
که این عالم فریب‌آمیز و یارانش پر از اعجاز

مشو غمگین ز بی‌مهری، که رسمِ چرخ، نامعلوم
گهی بر بامِ عزّت برکشد، گه...

چو یاران عهد بشکستند، صبر آورد باید باز
که این گردون نگردد جز به حکمِ سرنوشتِ راز

اگر جان را نکو خواهی، ز مهرِ خلق کم جویش
که این عالم فریب‌آمیز و یارانش پر از اعجاز

مشو غمگین ز بی‌مهری، که رسمِ چرخ، نامعلوم
گهی بر بامِ عزّت برکشد، گه...

بگذار تا جهان ز تو افسانه‌ها کند
حقیقتت نهفته بماند، قضا کند

هر کس به وهمِ خویش، تو را قصه می‌کند
چرخِ زمان حدیثِ تو روزی عیان کند

خاموش باش و صبر کن ای دل، که روزگار
آیینه را ز پرده‌ی غفلت روان کند

با باد می‌رود سخنِ خلق، بی‌اثر...

نادان شدن به کارِ جهان عینِ دانایی‌ست
هر جا که زخم کاری‌ست، مرهم، شکیبایی‌ست

با خُردِ خام، خصم مشو، بر جهلشان مپیچ
در اوجِ قدرتت، نَبَود خشم، بینایی‌ست

بگذار تا گمان کنند از فهم، بی‌نصیب
این سادگی ز حکمت و رازِ توانایی‌ست

هر کس به کینه دوخت رهی، در بلا...

تمام زخم ها را ب جان میخرم..
نوش داروی من امید ب خداست..

یه روز با هم‌مسیری صحبت می‌کردم. حرفی زد که مضمونش این بود: «اگه بتونی چند قطره از دریا ی دانش یکی یاد بگیری، کلی پیشرفت کردی.» اولش فکر کردم شاید یه جمله ساده باشه، ولی وقتی بیشتر بهش فکر کردم، دیدم چقدر درست گفته. این حرف مثل یه چراغ روشن...

🌍✨ در مسیر زندگی، چهار کلیدواژه طلایی وجود دارد که انسان را به حقیقت نزدیک‌تر می‌کند: سیر، نظر، انتظار و عبرت. این‌ها نه فقط واژه‌هایی ساده، بلکه چراغ‌هایی برای راه هستند که قرآن کریم بارها به آن‌ها اشاره کرده است 📖💡.

✈️ فَسِیرُوا – حرکت کن، سفر کن، کشف کن...

گفتند صبر داشته باش
دگر نداستند دلمان از صبر لبریز است..

صبر می کنیم تا آفتاب برگردد‌.

شب که ماندنی نیست.

زمانی که سرما به جانمان زده است ،

باور داریم به صبحی نو،

در فصل رویش لاله های بیقرار.

رویا می بافیم با شعله های آتش درون.

احساس لحظه های بعد خزان را بهار می داند و بس

رابرت فراست:

وقتی تحصیل کرده هستید که بتوانید تقریبا هر حرفی را بشنوید ، بدون آنکه عصبانی شوید

دلتنگم و جز روی توام نیست قراری....


ای وصل به تو صبر و قرارم کجایی...؟

در سکوت شب، صبر تنها همراهی ست که درد را می پوشاند. دل سردی ها مثل بارانی بی وقفه، در قلب می بارند، اما هر قطره ای که فرو می ریزد، از خودمان چیزی می گیرد. گاهی باید در دل تاریکی ایستاد، بدون اینکه بدانیم انتهای این راه کجاست، تنها...

به قول ملک الشعرای بهار:
‏«ای دل به صبر کوش که هر چیز بگذرد.»

سخت است لقمه درد رنجش ازیار
که گیر کرده در گلو
نمیتوانی قورتش دهی
و اشکهایی که پنهان
در تراس چشمانت می رقصند
و می آید به سراغت شعورلبخند
و تو به مهمانی صبر دعوت میشوی و حضرت ساقی میزبانت میشود.برایت جام صبر میریزد
نور دردلت روشن میشود
درآغوش خدا...

اندکی صبر حالم را خوب میکند
و چه زیبا، جلوه گر است روحیه بعد از صبر
گویی. بر تخت پادشاهی جلوس
زده ای
و حتی، چشمان درشت خداوند هم به تو می خندند
آری دوست من
صبر. فقط کمی صبر

نسرین شریفی

به وسوسه ی دیدار
پنجره را به دیوار اطاقم نقاشی کردم....
آنقدر صبر کردم
تا قامت دیوارم تَرک خورد...
دلِ پنجره به آرزو شکست.
اطاقم کور شد و
تو نیامدی.

✍️ آدل آبادانی

انتظار، داستانی است که در هر قلبی نوشته می شود، قصه ای که با هر تپش قلب، عمیق تر و زیباتر می شود. انتظار یعنی لحظه هایی که با هر نسیم، بوی حضور کسی را حس می کنی که هنوز نیامده است. انتظار یعنی چشم به راه بودن، با دلی...

انتظار، سفری است در دل زمان، سفری که هر لحظه اش پر از احساس و اشتیاق است. انتظار یعنی چشم به راه بودن، یعنی دل بستن به آینده ای که با هر تپش قلب، نزدیک تر می شود. انتظار یعنی لحظه هایی که با هر طلوع و غروب خورشید، قلبت...

پنجه را قوچ ِ نمد تا حس کرد
اسب با شیهه ی طوفان در رفت
در خزرخیزتَرین حالت ِ دشت
کاسه ی صبر ِ دوتاری سر رفت...
«آرمان پرناک»