بهار ، فانَ رِسه َایاز ُسورخه گولا ، ماچّی بدا. « برگردان فارسی » بهار ، نرسیده سرمای سخت ، از ُگل ِ ُسرخ ، بوسه گرفت.
وختی بهار خو باروکوجه مرا ، - غوربتی ببه پاییزه ِباد تنگر ، ز ِنه ، ته را. « برگردان فارسی » زمانی که بهار با خانواده ِ خود ، - در دیار ِ بیگانه باشد باد ِ پاییز با سرمای سخت ، ترا می آزارد.
بهار دستم را نگرفت، رفت مُشتی پَر در مردمکم پرواز کرد.
زمانی که بهار با خانواده ِ خود ، - در دیار ِ بیگانه باشد باد ِ پاییز با سرمای سخت ، ترا می آزارد.
