متن بیگانه

نیامد خم به ابرویم ز خنجر های بیگانه

ولی تا پای مرگ رفتم به لطف آشنایانم

نتوانستم
که بگویم
دلم اینجا مانده است ....
من پی گمشده ام آمده ام ..
ارغوانم را می خواهم...
اه در خانه خود بیگانه ام !
آن سوی پنجره
وای، ارغوان داشت
نگاهم می کرد 🥀 .

اگر افسانه شدم افسانه تو کردی
با تو بیگانه شدم بیگانه تو کردی

اگر آواره شدم آواره تو کردی
همه شب راهی میخانه تو کردی

رفتم از خانه به بیرون به خیابانی که
از همان خانه ی چون یک زندانی که

دلم آشوب شد و حوصله ام سر رفته
رود اشکم از دریاچه ی غم سر رفته

دل به تو دادم که تو گشتی یکی یکدانه من
رفتی اما دل شکستی ای تو ای تک...

شب بخیر با زبان ما
بیگانه است
هر شب
سلام می کنم به خیالت
تا خیال تو
شبم را بخیر کند


مجید رفیع زاد

جایی که برادر به برادر نکند رحم

بیگانه برای تو برادر شدنی نیست

از این سرمای تنهایی دلم در سینه میلرزد
غروب تلخ تنهایی به کامم زهر میریزد
نه از دلدادگی شد کام من شیرین ،نه از جام جوانی گشته ام لبریز
چو شیدایش شدم پروانه وار در آتشم سوزاند
شدم بی پر ،مرا با طعنه میگریاند
چنین بی بال و پر ،پروانه...

عاقل شدم وقتی مرا دیوانه کردی
چشمان خود را جادوی این خانه کردی
ساقی به چشمان خمارم آشنا بود
هرشب مرا آوارهٔ مِیخانه کردی
این مرغ عشقی را که پرزد سوی بامت
با چشمکی آواره و بی دانه کردی
چشمم به چشمت آشنا بوده از اول
من را به خود...

عشق یارب با فراموشی چرا بیگانه است
رفته اما یاد او با این دل دیوانه است

قلب من افتاد و چند صد تکه شد
تکه ها با جان من بیگانه شد
تکه ای را در دل دریاچه ای انداختم
تکه ای را پشت کوهی دوراز هرکس باختم
دیگری را در دهی کوچک به بادش داده ام
در پی آن تکه من شبها به راه افتاده ام...

این خانه غریبی را بیگانه نمی فهمد
مانند جنونی که دیوانه نمی فهمد

هر همسفر و همراه، همراز و رفیقم نیست
درد دل شیدا را، هر شانه نمی فهمد

شمعی که تا فردا، حتی اثر از آن نیست
اندوه شب او را، پروانه نمی فهمد

آنی که چنین جام بی...

شنیده ام که درخت از درخت باخبر است

و من گمان دارم

که سنگ هم از سنگ

و ذره ذره عالم که عاشقانِ همند

مگر دلِ تو که بیگانه است با دلِ من.

ای آنکه مرا بُرده ای از یاد ، کجایی؟
بیگانه شدی ، دست مریزاد ، کجایی؟

وقتی تو باشی ؛ زندگی برایم زیباست ؛ عاشقی برایم با معناست !
وقتی تو باشی ؛ قلبم بی آرزوست ، ای تنها آرزوی من در لحظه های تنهایی !
وقتی تو عزیز دلم باشی ؛ همدمم باشی ؛ سر پناهم باشی ؛ طلوع آفتاب برایم آغاز یک روز پر...

کاروان دستخوش رهزن بیگانه شدست
ساربان، این روش قافله سالاری نیست

قدرتِ عشق بنازم که به یک تیر نگاه
جانِ شیرین بسپارند دو بیگانه به هم !

نگو شرط دوام دوری است
باور کن همین یک اشتباه
از آشنا بیگانه می سازد ...

فقط زندگی در جهانی را تصور کن که در آن آیینه نباشد. تو درباره ی صورتت خیالبافی می کنی و تصورت این است که صورتت بازتاب آن چیزی است که در درون توست.
و بعد وقتی چهل ساله شدی، کسی برای اولین بار آیینه ای در برابرت می گیرد. وحشت...

زمانی که بهار
با خانواده ِ خود ،
- در دیار ِ بیگانه باشد
باد ِ پاییز
با سرمای سخت ، ترا می آزارد.

هر بار آیم سوی تو
تا آشنا گردی به من

هر بار از بار دگر
بیگانه تر بینم تو را

مگو شرط دوام دوستی دوری ست،
باور کن

همین یک اشتباه از آشنا،
بیگانه می سازد...

در میانِ آشنایانم
ولی بیگانه ام