متن عماد خراسانی

این که در سینه ی من هست
تو هستی دل نیست...

تنها ز تو دردی ماند ای مونس جان با من

خواهم که نخواهم هیچ با درد تو درمان را

بر ما گذشت نیک و بد اما تو روزگار
فکری به حال خویش کن این روزگار نیست

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم

از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

شادمان از دل و دلدارم و راضی ز جهانم

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد

حیف باشد که تو باشی
و مرا غم ببرد

همه با یار خوش و
من به غم یار خوشم

سخت کاری ست ولی
من به همین کار خوشم