کاش دورو برمان را خالی میکردیم از آدمهایی که تاریکند... آدمهایی که حال خوبمان برایشان بی معنی است؛ همان هایی که دستی برای نوازش ندارند، و کلام آرامی در کتابخانهی صحبت هایشان نمی یابی... و چه خوشحالند زمانی که ما بسیار غمگینیم...
