پیوند عمر بسته به موییست هوش دار غمخوار خویش باش غم روزگار چیست
گیرم غم روزگار سنگین باشد گیرم دل بی قرار غمگین باشد باید بکَنیم بیستونی در خویش تا آخر شاهنامه... شیرین باشد!