من، فدای خنده های نوگلِ لبهای تو؛ نازِ آن نابِ نگه؛ وقتی به ما میآوری! عشق می گیرد دل از: گلبوسه های پرشعف؛ صد تشکّر از تو چون: این سان صفا میآوری!
