پنجشنبه , ۲۲ آذر ۱۴۰۳
در چنین شب های بی فریاد رسروز خوش در خواب باید دید و بس...
زنده بودم به خدا هرچه کشیدم فریاد…نه کسی بود دراین شهرنه فریاد رسی.. بنویسید فقط روی مزارم ای داد…خانه ی غصه شود تابه قیامت آباد…...
فریاد ز دست چون تو فریاد رسی...