متن قدرت زنانگی

#زن_همان_صبحی‌_ست_که_جهان_از_او_بیدار_میشود.
زن، ریشه دارد. در خاکِ صبورِ زمین.
او با نسیم می‌روید، با باران می‌بارد و با آفتاب می‌تابد.
زن را نمی‌شود در قاب واژه‌ها اسیر کرد.
او مفهوم است،
حضور است،
بی‌آنکه فریاد بزند.
زن، تاریخِ خاموشِ صبر است
که قرن‌ها در لابه‌لای کتاب‌ها گم شد
و کسی نفهمید...

یه جاهایی باید بایستی و بگی: نه
نه به نمایش بی‌مرز بدن، نه به تبدیل زن به ویترین
زن، نماد قدرته نه یک جسم برای نگاه‌ها
لباس انتخابه، اما گاهی این انتخاب، احترام به خودتو فریاد می‌زنه!
نه جلب توجه ارزونه، نه وقار گرون.

زن، آخرین واژه‌ی بهشت است که بر لبان خداوند جاری شد،
آخرین شعاع از نوری که در دست‌های آفرینش جا ماند،
راز سر به مُهری که زمین هنوز برای درکش، خام است.

او نه فقط انعکاسی از بهشت، که خود، بهشتی بی‌انتهاست؛
با چشمانی که شب را به ستایشِ روشنایی...