متن معصومه محمدی سیف

در و من


و تو آن قصه ی ناگفته ی این قلب منی

قلب من قلب ندارد که تو آن را ببری

دَرِمان باز شده...

و منی خیره به در

چه توانم گفتن؟!

پس از این خیره به در خواهم ماند

تا تو را بینم باز

آه! این دَر شده...

ای فلک دست از سرم بردار من دیوانه ام
من شبی عاشق شدم بخشیده ام یارانه ام
ای فلک! جور فلک دل را فلک کرده همی
هست این چرخ فلک کج یا فلک کرده همی؟
کاروان! عاشق نشو آهسته راندن عیب شد
هرکه عاشق شد شدش کارش تمام و غیب...

تو اگر حافظ، اگر سعدی، تگر طون باشی / نتوان گفت که دیوانه ی عاقل باشی
شرط دیوانگی ما پس ازین این باشد / که نه منطق، که نه اشعار،که نه دین باشد
هرکه دارد دین عشق در دل پس او دیوانه است / هرکه عاقل باشد اندر کار او...