اوج حسرت یعنی تنها دل خوشیت
بشه سنگ مزارش
المیرا پناهی درین کبود...
با نگاه گرمت بذر شکوفایی بردل این گل از ریشه
خشک شده کاشتی...
خود در جان چه داشتی؟
روح من از خود تو جان گرفت…
المیرا پناهی درین کبود...
خود تو چه در جان داشت؟؟
روح من ز خود تو باز جان گرفت!!!
المیرا پناهی درین کبود...
قلبمان ویران شد در امتداد این فاصله هاا
امان از این فاصله هااا
پناهی درین کبود...
هوایی میشوم وقتی هوای دلبری دارد
به خود میگویم انگاری !!!
هنوزم دوستم دارد
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
