در غبار روزگار، گم کرده ام تصویر را با خیال آرزو، پیموده ام زنجیر را در شبان سرد و تار، آتش به جان افروختم تا بسوزد در دلم، سرمای این تقدیر را چون صدف در موج ها، دریا به دل آموختم گوهر اندیشه را، بر دوش این تطهیر را در...
در دل شب، ناله ام چون موج دریا می زند اشک چشمم چون ستاره بر ثریا می زند چشم مستت چون شراب از خم زلفت می چکد دل به مستی با نگاهت جام و مینا می زند راز دل با ماه گفتم در سکوت نیمه شب ماه هم با خنده...
در دل آتش زدم، تا که ز خاکستر شوم راز پنهان شفق را به سحر باور شوم در سراب سایه ها، نقش هزاران چهره دید تا به عمق قصه ی آینه ها رهبر شوم در عبور از کوچه های سرد و خاموش خیال همچو فانوس شب تار، به دل محشر...
در خیال موج دریا، قصه ی طوفان شنید راز پنهان دل ابر به باران شنید در عبور از کوچه ی باد، نغمه ی برگ خزان قصه ی عشق ز لب های گلستان شنید ماه در سایه ی کوه، چهره ی خورشید ندید راز شب را ز نگاه ستارگان شنید در...
در دل شب، راز مهتاب به چشمانم گفت قاصدک ها قصه ی باد به دستانم گفت در خم زلف تو پیچید هزاران دنیا شور شیرین سخن عشق به مژگانم گفت گل سرخی که ز بستان تو بویی می برد راز دل با نفس صبح به بارانم گفت ماه در آینه...
در هوای دلنشین، عطرِ گلِ یاس آمد بر سرِ کوی وفا، قاصدِ احساس آمد چشمِ مست یار من، چون به نگاهم دوختی رازِ پنهانِ دلم، بر لبِ الماس آمد دل به دریا زدم و موج زنان رفتم باز ساحلِ عشقِ تو را، گنجِ بی قیاس آمد عشق چون آتشِ جان،...
در شبِ خاموشِ دل، ناله ی جانانه ام چون نسیمی در گذر، قصه ی افسانه ام در دلِ تاریکِ شب، ماهِ منی، ای نگار با تو روشن می شود، این دلِ دیوانه ام چشمِ تو چون آینه، رازِ دلم را شنید در نگاهت گم شدم، محوِ تو و خانه ام...
در دل شب های تار، ماه فروزان شده چشمکِ اختران، رازِ شبستان شده دل به دریای عشق، غرقه و حیران شده در تلاطم بماند، موجِ پریشان شده عشق چو شمعی است، در دلِ پروانه ها سوختن در غمش، کارِ دلیران شده صدفِ دل به عشق، گوهرِ پنهان دهد در دلِ...
در هجوم سایه ها، نور نگاهت پیداست راز دل در پرده ی شب، با صدایت پیداست چون نسیمی در بهار، عطر تو پیچیده است هر گل سرخ چمن، در رد پایت پیداست در دل دریا غمی ست، از جنس موج های تو هر صدف در عمق آب، از عطایت پیداست...
در دل شب، ماه به چشمان تو می نگرد عشق تو در هر نفس، آتش به جان می نگرد چون گل نازک، دل من در تب و تاب تو باد صبا راز دل از بوی گلان می نگرد در خم زلفت، هزاران قصه پنهان شده چشم تو با هر نگاه،...
در دل این شب های خاموش، رازها پنهان کنم چون که با یاد تو هر دم، قصه ها سامان کنم چشم های خفته ام را با خیال تو بیدار در دل تاریک شب ها، نغمه ها جولان کنم ابرها در آسمان ها، قصه گوی راز تو چون نسیمی از بهار،...
در خیال باغ پنهان، نغمه ای پیچیده شد چون صدای عشق یار، در دلم پوشیده شد ماه در شب های خاموش، با ستاره هم نفس چون نگاه گرم او، بر دلم تابیده شد چشمه ساران در دل کوه، رازها دارند نهان چون دل من با غمش، قصه ها سنجیده شد...
در دل باغ خیال، گل ز عشقت سر زند چون پرنده در قفس، نغمه ای دیگر زند ابرها در آسمان، قصه گوی رازها چون نسیم صبحگاه، بر دل ما سر زند آفتاب از پشت کوه، نور خود را می دهد چون نگاه یار من، بر دل من پر زند در...
در دل شب، سایه ام با ماه هم آواز شد چون صدای عشق در دل، بی صدا آغاز شد گل بهاری در خزان، با نغمه ای دمساز شد چون نگاه یار بر من، قصه ای دل نواز شد باد صحرایی به گوشم، نغمه های راز گفت چون نسیم عشق بر...
در خیال باغ جان، گل های رنگین می دمند نغمه های عشق را در گوش جان شیرین می دمند ابرهای تیره از چشمان ما دورند و دور آفتاب مهربانی را به دل آیین می دمند در دل صحرا، نسیم عشق جاری می شود کاروان های محبت را به دل سنگین...
در باغ خیال، گلِ عشقی پیدا شد در آینه ی دل، نقشی از رویا شد در کوچه ی یادها، رهگذری بی نام هر لحظه ز تو، قصه ای گویا شد در چشمه ی چشم تو، ماهی ام گم شد هر موج ز زلف تو، دریا شد در سایه سار عشق،...
در دلِ شب، رازِ دریا با صدف نجوا کند ماه با موجِ خیال، قصه ها بر پا کند برگِ زردِ خسته در بادِ خزان حیران شود هر نسیمی بوی یاری را ز خود پیدا کند چشمِ مستش چون شرابِ کهنه در جامِ خیال هر نگاهی عالمی را مست و بی...
در دل شب، ماه تابان، نور عشق افشان کند بر سر هر کوی و برزن، قصه ای پنهان کند ابرهای تیره گون در آسمانِ بی کران اشک های بی قرارم را به دریا روان کند باد صبا با نغمه های دلنشین و دلربا راز دل را با گل و بلبل...
در دل افلاک، ستاره به تمنای سحر این غزل، قصه ی دل های گرفتار به سر هر که در کوی جنون، پای به راهی دارد راز دل را به زبانِ دل و دلدار به سر چشم مستش، به نگاهم ز شرر می سوزد دل به لبخند لبش، قصه ی دیدار...
در دل آتش، گل عشقی به تمنا شکفد این غزل، قصه ی دل های ز شکیبا شکفد هر که در باغ وفا، سرو قدی می بیند در دلش غنچه ی امید ز فردا شکفد دل به دریا زده ام، موج مرا می خواند ساحل آرامش ما، ز دل دریا شکفد...
در دل صحرا، نسیم از گل و ریحان گوید این غزل، قصه ی دل های پریشان گوید چشم مستش، به دلم آتش عشقی زده دل به لبخند لبش، قصه ی پنهان گوید در دل آینه ی شب، چهره ی او می درخشد هر که با عشق بود، قصه ی جانان...
در دل شب، ناله ی خاموشیِ مهتاب است این غزل، راز دل عاشق و بی تاب است هر که در کوی وفا، پای به راهی دارد عاقبت، خانه ی دل، بر سر مهتاب است دل به دریا زده ام، موج مرا می خواند ساحل آرامش ما، در دل گرداب است...
در دل شب، نغمه ی باد و باران، غوغای دل می تپد در سینه ام، آوای جان، سودای دل هر ستاره در افق، چون گوهری درخشان است می زند بر تار شب، برق نگاه زیبای دل هر گلی در باغ عشق، با عطر خود می فریبد می برد هوش از...
در دل شب، ماه تابان می زند بر بام ها چشم من در خواب و رؤیا، می نگارد شام ها ابرها در آسمان، چون نقش های بی نهایت می کشند بر پرده دل، طرح های خام ها باد با نغمه سرایی، می برد دل را ز خویش چون کلامی دلنشین،...
