متن نجمه پاکباز

و عشقی که به سختی درونم زنده ماند
در جاییکه زنانگی آواز غریبی بود
و انسان بودن دشوار
در حزن غریبانۀ بی تعلق اشیاء
عشقی روییده بر هیچ و آرمیده بر آن
که در مرگ یک هیچ، خویش را می‌دواند
و من زنده می‌کردم
تبلور نازک روح تابان زنانه ای...

ای عشق!
مرا از یاد مبر
آنگاه که پناهی نمی‌یابی
بر دامن گلدارم سرت را بگذار
تا کمی بیارامی...
ای عشق!
می‌خواهم زندگی کنم آزاد و وحشی!
بسان خروش غریب دریاها
بر شانه‌های آرام ساحل...
ای عشق! مرا از یاد مبر
هنگامیکه معنایت را
از وجودت تهی می‌کنند
و زندگی...