آدم ها خیلی کم بلدند خودشان باشند! ای کاش آن دسته هم که نقشی بازی می کنند، توانایی داشتند نقششان را به خوبی ایفا کنند و همان نقش را هم به خوبی درآورند...
آدمی، فقط در وقت عشق ورزیدن نمی تواند نقش بازی کند! فارغ از آن زمان در تمام لحظات زندگی اش هنرپیشه ای ماهر است که هیچکس پی به نقشش نخواهد برد. شعر: بختیار علی برگردان: زانا کوردستانی
