کدام خانه ؟ کدام آشیانه ؟ صد افسوس بی تو شهر پر از آیه های تنهاییست
آری، من آن ستاره ام که بی طلوع گرم تو در زندگانیم خاموش گشته ام
مرگ صد بار بِه از بی تو بودن باشد
دیوانه ی رویت منم من از چشم تو مدهوشم
این سر مست دو چشم سیاه توست