لعنت بِکِنُم او دل تاریک و فکرِ بولهَوَسِت عمری دیرَه بیم رسم و رسوم و نفسِت چی مَهِه چهارده شَ وی مَهلی دلنشینی مو نیخوم ترکت کُنُم،یار زیتریمی سر اَلوس ریش هم الوس ،مَه مو دل نیارُم شور و شوق زیاری، مو از کوچو بیارُم هرکی نونه دل چِشِه ،گوش...
