چندَر اَ زمستانه میاَن بیخودی نیشتن
َاَ سرداَچه باغه جه بهاَر چنده نیویشتن
چفتن
توی این زمستان چقدر بیهوده نشستن
برای این باغ سرمازده چقدر از بهار نوشتن
دل و جان باغمان بس که دچار یخزدگی شده است
برای *لیسه(راب) فقط مانده استخوان درختان را لیس زدن
از آتش...