متن محمود دولت آبادی

محمود دولت آبادی:

شیرینی های زندگانی ،
بیش از یک بار به کام نمی نشیند !
اما تلخی هایش ،
هر بار تازه اند ... هر بار تازه تر ...

آن جا یک قهوه خانه بود. اما ننشستیم به نوشیدن دو تا استکان چای. چرا؟ دنیا خراب می شد اگر دقایقی آن جا می نشستیم و نفری یک استکان چای می خوردیم؟ عجله، همیشه عجله... کدام گوری می خواستم بروم؟ من به بهانه ی رسیدن به زندگی، همیشه زندگی را...

آخر پرده های دل آدم از آهن که نیستند!
به نگاهی گاهی در هم می ریزند!
گاهی چنین است که تاب کلامی را نمی شود آورد.

محمود دولت آبادی:

اینجا روی دست بلندت میکنند. اما نه برای اینکه در بالا نگهت دارند. رو ی دست بلندت میکنند تا به زمینت بزنند

محمود دولت آبادی:

از انسان های پرتوقع فاصله بگیر
این ها مقیاست را به هم می زنند
و حرمت مهرت را می شکنند.
چون آنها حافظه ی ضعیفی دارند
و خوبیها را زود فراموش می کنند ...

محمود دولت آبادی:

روزگار همیشه بر یک قرار نمی ماند
روز و شب دارد
روشنی دارد
تاریکی دارد
کم دارد
بیش دارد
دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده
تمام می شود بهار می آید...

محمود دولت آبادی :

اگر به این می اندیشی که
دیگران چگونه به تو می اندیشند
یا از دیگران می ترسی
یا خودت را باور نداری

محمود دولت آبادی:

شیرینی های زندگی
بیش از یک بار به کام نمی نشیند،
اما تلخی هایش ، هربار تازه اند ،
هربار تازه تر...

محمود دولت آبادی:

نمی دانم تو مُلتفِت شده ای یا نه که بعضی مردها ،
از عمری که دارند ، پیرترند ...!

محمود دولت آبادی:

روزگار همیشه بر یک قرار نمی مانَد
روز و شب دارد ، روشنی دارد ؛
تاریکی دارد ، کم دارد ، بیش دارد !

محمود دولت آبادی:

از آدمهای پرتوقع فاصله بگیر
اینها مقیاست را به هم می زنند
و حرمت مهرت را می شکنند.
چون آنها حافظه ی ضعیفی دارند
خوبی ها را زود فراموش میکنند..

محمود دولت آبادی:

حتما نباید کسی پدرت را کشته باشد تا از او بیزار باشی!
آدم هایی یافت می شوند که راه رفتنشان، گفتنشان، نگاهشان و حتی لبخندشان در تو بیزاری می رویاند!

محمود دولت آبادی :

مطلب این که حرف باد است ، اما فکر آتش
آتش را باید اول گیراند ، باد خودش به آن دامن می زند !

️هیچ فردای روشنی در چشم انداز نیست. هیچ کس نمی داند چه خواهد شد. با دریغ باید گفت مردم پذیرفته اند تا دیگران دربارهٔ سرنوشت شان تصمیم بگیرند، و همچنان منتظر تصمیماتی هستند که امیدوارند درباره شان گرفته بشود. این خیلی بد است؛ خیلی بد است که یک ملّت بپذیرد...

در من چیزى کم بود و
در این زندگانى هم چیزى کج بود.
میان ما و این زندگانى یک چیزى گنگ ماند.
ما دیر آمدیم، یا زود.
هرچه بود به موقع نیامدیم.

از کتاب “ کلیدر “

[ محمود دولت آبادى]

محمود دولت آبادی:

آرام؟
آرام برای چه باید گرفت؟
وقتی بمیریم خودبه خود آرام می گیریم
پیش از آنکه بمیریم که نباید بمیریم!

محمود دولت آبادی :

آرام ؟ آرام برای چه باید گرفت ؟
وقتی بمیریم ، خود به خود آرام می گیریم
پیش از آنکه بمیریم که نباید بمیریم !

کلیدر

محمود دولت آبادی:

عشق اگر پیدا شد که دیگر عشق نیست, معرفت است.
عشق از آن رو هست...که نیست!
پیدا نیست و حس می شود..

محمود دولت آبادی:

آدمیزاد گاهی به یک نظر هواخواه کسی می شود.
گاهی هم صد سال اگر با کسی دمخور باشد، دلش بار نمی دهد که با او دست به یک کاسه ببرد ...

محمود دولت آبادی :

چرا نباید صریح بگویم که دوست داشته شدن از سوی کسی که دوستش می داری آن حس و حالتی است که در واژۀ عام و عادی خوشبختی نمی گنجد.

محمود دولت آبادی:

این جماعتی که من می شناسم به دو چیز عادت کرده اند : نکبت و قدرت ! نکبت را با قناعت تحمل می کنند و قدرت را با ترس و پرستش ...

محمود دولت آبادی :

اگر به این می اندیشی که دیگران چگونه به تو می اندیشند ، یا از دیگران می ترسی ، یا به خودت باور نداری

محمود دولت آبادی:

آدم های سالم، مثل هم هستند!
زیرا خوشبختی یک رنگ دارد...
این بدبختی ست که رنگارنگ است!

محمود دولت آبادی:

ما به آدم هایی محتاجیم که به آینده ی بچه هایشان فکر کنند ، نه به گذشته ی پدرهایشان !