می نویسم،پاک می کنم ،پاره اش می کنم..
پرتابش می کنم..
خطش می زنم..
درونش فریاد می زنم..
غمم را می کشم..
اشک هایم را می بارم..
مچاله اش می کنم..
بازش می کنم..

سیاهش می کنم..
ولی باز می نویسم .
خنده تلخی می زنم..
بغض و آهی می کشم...
و
من باز هم می نویسم تا ارام ارام شوم..



دل با نوشتن ارام می شود..

اوست یار غمخوار من..
نویسنده المیرا پناهی درین کبود
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مرتبط با علم روانشناسی/نویسنده/داستان نویس