در نبردی نابرابر با خودم جنگیده ام...

در نبردی نابرابر با خودم جنگیده ام...
مرگ خود با دست خود را من به چشمم دیده ام

هرکسی از یک نفر در زندگی ناراحت است
من ولی از خویشتن هر روز و شب رنجیده ام

در سکوت شب میان واژگان گمگشته ام...
در میان بغض ها تلخ و غمین خندید ه ام...

سر به زیر و ساده و بی ادعا در دشت غم
من به هر ساز جهان هرچند بد، رقصیده ام

در ترازوی جهان هم عشق تنها داور است
هرکسی را با عیار عشق من سنجیده ام...
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
سانیا علی نژاد