اراده‌‌ی مطلق وقتی خود را در انتخابِ آزاد تجسم می‌بخشد، نزدِ بسیاری از فاعل‌ها تنها در هیئتِ جست‌وجویِ منفعتِ شخصی ظاهر می‌شود. برایِ اجتناب از تنش‌ها و تعارضاتِ برخاسته از این موقعیّت، جامعه‌یِ انسانی طبیعتی ثانی می‌آفریند که همان حکومتِ قانون است، لیکن نه به عنوانِ ضرورتی اخلاقی، بلکه به عنوانِ نوعی سدِ هابزی در مقابلِ ویرانگریِ کنترل‌ناپذیرِ خودخواهی در بشر. شلینگ اشاره می‌کند که در حقیقت، هر تلاشی برای تبدیل کردنِ این نظمِ قانونی به نظمی اخلاقی تلاشی نفرت‌انگیز خواهد بود، چراکه ناگزیر به انحرافی اخلاقی و به وحشتناک‌ترین شکلِ استبداد ختم می شود.

تری پینکارد | فلسفه آلمانی
ZibaMatn.IR