تشنه ی بوی گلم، روسری ات را بتکان
نازنین ،، چارقدِ آذری ات را بتکان

گر چه دوریم ولی شکر خدا باد که هست
شیشه ی عطر گل قمصری ات را بتکان

بخدا قدر تو را گوهریان نشناسند
لطف بنما و تن گوهری ات را بتکان

هرچه کردند نشد نام تو تحریر شود
خوش نویسا، قلم جوهری ات را بتکان

سال غم هاست ولی،ساحره بانوی غزل
چون بهار آمده پس دلبری ات را بتکان

مثنوی قامت من دختر افسونگر تاک
روی می، مستی بی باوری ات را بتکان

من کویر توام ای ترک پر از آشوبم
تشنه ی بوی گلم، روسری ات را بتکان

و اگر از غزلم دین به خطر می افتد
چفیه ی پیشکش رهبری ات را بتکان


ZibaMatn.IR