100 متن کوتاه دل ۱۴۰۳ جدید 2025

دلم راز مگوی تازه دارد؛
به تو، احساسِ بی اندازه دارد؛
به هم ریزد، اگر رویای قلبت،
نخور غم؛ شهر دل صد سازه دارد!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

تپشهای جنون را می شمارم؛
عطشناکیِ دل را می نگارم؛
برای بودنت در لحظه ی حس،
دلم را دست قلبت می سپارم!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

وقتی از دل می نوشت این سرنوشت/
نقطه ی دل، خارج از پرگار شد/

زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

من به دنیا آمدم؛ تا بشنوم/
گرمیِ مهری که با دل، یار شد/

زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

عاشقت بودم
ولی ناجور سوزاندی مرا
نقره داغش میکنم دل را
اگر یادت کند

دل اگر دل باشد ،آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد

صدایت میکنم با عشق
جوابم میدهی با جان
همین جان گفتنت عشقم
هوایی میکند دل را

یاد آن شب
که دلش را
به دلم داد بخیر...!

دلم دریاچه غم شد دوباره
بخوان ای دل محرم شد دوباره

... بمون با من؛ که هر روز این،
صدای تاپ تاپ قلبم،
برات آهنگ دل داره؛
برات دل می زنه هردم...
(زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک ترانه، کتاب ترنّم احساس.)

چقدر قلب شود

دگرگونیِ دلِ من؟

زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)

‏هر وقت سالار عقیلی میگه ایران اگر دل تو را شکستند...
زن داییم با گوشه روسریش اشکاشو پاک میکنه....

زنداییم اسمش ایرانه

دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم

گر چه شب تاریک است
دل قوی دار / سحر نزدیک است

تمام نقطه های دل،
قلمرو دلت شده؛

تو پادشاه دل شدی،
به یک نگاه مهربان!

زهرا حکیمی بافقی،
بیتی از یک غزل.

دل کندن اگر آسان بود فرهاد کوه نمی کند/ دل میکند...

نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد

ویرانه نه آن است که جمشید بنا کرد
ویرانه نه آن است که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که با هر نگه دوست
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

بهزادغدیری ، شاعر کاشانی

دل تنگ خویشتن را به تو می‌دهم، نگارا
بپذیر تحفهٔ من، که عظیم تنگ دستم

دل رمیده ی ما را به چشم خود مسپار
سیاهِ مست چه داند نگاهبانی چیست

آنچه را عقل به یک عمر
به دست آورده است
دل یک لحظه ی کوتاه
بهم میریزد...

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

دل داشتیم ، دادیم
جان بود،عرضه کردیم
چیزی که یار خواهد
صبر است و ما نداریم...

همیشه یادمان باشد که نگفته‌ها را می‌توان گفت،
ولی گفته‌ها را نمی‌توان پس گرفت...
چه سنگ را به کوزه بزنی،
و چه کوزه را به سنگ؛
شکست با کوزه است...
دل‌ها خیلی زود ازحرف‌ها می‌شکنند...!

هر آدمی رنج هایی در دل دارد
که از دیگران مخفی میکند،
بیشتر اوقات شخصی را
که سرد خطابش میکنیم
در اصل غمگین است...

من یه روز یه فراهوشِ باشعور می سازم که وقتی بهش میگم \دلم گرفته\
محکم بغلم کنه و بگه: تموم میشه!
:) ♡

برنامه نویسِ شاعرشونم😁!
مهدیه جاویدی🌱)

نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در دست

چشم و دل هر دو به رخسار تو آشفته و مست

برده ای دل ولی نمی دانی ، تو غرور همه فراهانی
زود برگرد و زود بیا ، مانده ام در میان ویرانی ...

تمام قلب در دلها
جنگ هست
جنگی تمام عیار

"اعتماد، ویران‌تر از هر زلزله"

رفتی به سرِ زندگی خود؛ دلِ من هم،

باید برود بی تو زند سرد، نفس را.

دستان کوچکت
چنگهای بزرگی
به دل می زنند

اینقدر
ورق های زندگی ام را
به هم نریز
حکم همان دل است
که فقط برای تو می تپد
️️️

برای رفتن .. چمدان می بندند
برای ماندن .. دل !
من کدام را ببندم ...! که نه خیالِ رفتن دارم.. و نه توانِ ماندن ..

من دلم پیش کسی نیست!
خیالت راحت...
منم و یک دل
دیوانه ی خاطر خواهت...

حق نداری
به کسی دل بدهی الا من
پیش روی تو دو زاه است
فقط من یا من ...

مثل گیسویی که باد آن را پریشان می کند
هر دلی را روزگاری عشق ویران می کند

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم

عاشق آن نیست که هر دم طلب یار کند
عاشق آن است که دل را حرم یار کند

هر که خود داند و خدای خودش
که چه دردیست در کجای دلش

فریاد کن، حسّ تبی، با دلِ خود!
پرواز کن، تا تپشی؛ تا دلِ خود!
وقتی، دلت، می تپد از، بلبلِ مِهر،
در یاد کن، یا تبِ گُل؛ یا دلِ خود!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس

متروکه بماند دلتان بهتراست
پای آدمیزاد
به هر جایی که برسد
نابودش می کند

آدمیزاد یه سری کارها رو میکنه
شرمنده عقلش نشه...
بعدش شرمنده دلش میشه..

خرسند ببینمت به هم میریزم
در بند ببینمت به هم میریزم

ای آنکه نبینمت دلم میگیرد
هر چند ببینمت به هم میریزم

ای دل به سرد مهری دوران صبور باش

کز پی رسد بهار چو پاییز بگذرد

با ارزش ترین چیز در زندگی،
دل آدم هاست.

اگر کسی،
دلش را بہ تو سپرد،
امانتدار خوبی باش.

جانی و دلی ای دل و جانم همه تو

گنبدت دل می برد
وقت ملاقاتی بده

با دوست مگوی هرچه داری در دل
شاید که روزی به دشمنی شد مایل ..

به دلم نشستی ولی دو زانو !

معذب نباش ، برو عقب قشنگ تکیه بده

پاهاتم دراز کن ، این دل فقط جای توئه …


️️️

دلم پر است پر پر پر پر... انقدر که گاهی اضافه اش از چشمانم میچکد....

️️

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

دست و پایی می توان زد، بند اگر بر دست و پاست
وای بر حالِ گرفتاری که بندش بر دل است

رفتیم و داغ دل ما به دل روزگار ؟ هه! رفتیم و داغ دل ما به هیچ کس نماند

مغرور نشو جانان من حالا که دل در دست توست

زیباترین چیزی که درجاده عشق دیدم

تابلویی بود که روش نوشته شده بود

دوست داشتن دل میخواهد نه دلیل

حق نداری به کسی دل بدهی الا*من*

گهی بر سر/ گهی بر دل/ گهی بر دیده جا دارد...

بعضیا نمیتونن بگن دوست دارم
اما بجای اون میگن:
مواظب خودت باش سرما نخوری
هرموقع رسیدی خبرم کن
دیر نخوابی،،خسته میشی
اینا خیلی دلشون دریاست..

آرزویِ دلِ بیمار مَنی
صحتی ، عافیتی ، درمانی ...

نفهم ترین عضو بدن دله،
صبح تا شب براش توضیح میدی،
باز شب که میشه،
میپرسه چرا؟!

‌دست از این
دیوانه بازی های خود
بردار دل...
ماندنی باشد
خودش راهی مُهیا میکند .

نگاهت می‌کنم خاموش
و خاموشی زبان دارد... زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد...

میان عقل و احساسم همیشه دل موفق شد ...
به شدت می دهم
دائم تقاصِ انتخابم را ...

برسان سلام مارا
به رفوگران هجران
که هنوز پاره ی دل
دو سه بخیه کار دارد..

دانه‌ی سرخ اناریم و نگه داشته‌اند
دلِ چون سنگِ تو را در دلِ چون شیشه‌ی ما

زمزمه های دل غربت زده ام را
به نسیم سپردم
تابرساند به تو.

اینقدر
ورق های زندگی ام را
به هم نریز
حکم همان دل است
که فقط برای تو می تپد


️️️

می دونی فرق من با برف چیه ؟
.
.
.
.
.
.
.
برف میاد و به زمین می شینه، ولی من همین جوری هم به دل میشینم

آمدنت
قند را
در دل من آب می‌کند
برف را
در دل
زمستان

مرا تا دل بود دلبر که سهل است
همه دین و دل و جانم تو باشی......
.

سرسخت باش تا در بلندترین طاقچه ی دل ها جای بگیری!وگرنه آسان که باشی فرشِ زیر پای آدم های نامهربان می شوی تا به راحتی از روی تمام خوبی هایت گذر کنند!

شده جان بدهی
جان ندهد؟
دل بدهی،دل بکند؟

کاش جای شرم، گاهی دل به دریا می زدیم
این که تنهاییم، تاوان خجالت های ماست

تو سهم دیگری بودی
و من درگیر رویایت
خجالت میکشم از دل
که عمری بازی اش دادم...!

روا مدار
که پیوسته دل شکسته بوَد ..


\هوشنگ ابتهاج\

زندگانی گاه گاهی همچو طوفان میشود...
میکَنَد از ریشه و هرکس جدا جان میکَنَد...
گر حواست هست اینجا با دلت باش و بمان...
بی دلان از بیخ و بن بی ریشه و جان میشوند...


نویسنده: vafa \وفا\

نامش را گذاشته ام
جانِ دل
یعنی هم جان من است ، هم دل...
حکایت ما فراتر از عشق است
در جستجوی نامی برای احساسمان هستیم

تا آن زمان ،
دو کبوتر عاشق
صدایمان کنید
...
بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

دل در کَفت اسیر است
آتش نزن، حریر است
فکری به حال دل کن
عمری گذشت و دیر است

مثلِ اون عکسی که قایمکی نِگهش داشتم
وَ هنوز گاهی نگاهش می کنم . .
مثلِ آهنگی که هیچوقت پاکش نمی کنم
ولی رَدش میکنم ؛
هنوزم دلم پیشته . .
!💙🎼

روزگاریست در این کوچه گرفتار توام
با خبر باش که در حسرت دیدار توام

گفته بودی که طبیب دل هر بیماری
پس طبیب دل من باش که بیمار توام

بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

دلم به شوق نگاهت بهانه می گیرد

چه کرده ای که دلم درفراق ، می میرد

به یاد این دل من باش هرکجا هستی

دلم به یاد تو افتد ، عجیب می گیرد

( بهزاد غدیری شاعر کاشانی)

در این داستان پر ماجرای زندگی
من به هیچکس بد نکردم
جز💔 دلم

نگاه های تو از هر تبر برنده تر است
کمی بپوش که دل زخمی و زیان دیده است

میگن شیشه حافظه داره، یعنی هر ضربه ای بهش بزنی تو خودش جمع میکنه. برای همینه که بعضی وقتا بی دلیل با یه تقه کوچیک میشکنه. حکایت دل ما آدماست..

نویسنده:مائده حق ویردی

مغز پر درد
همراه قلب پرخون
با دل پرزخم
همراه زبان پر نیش

سخت می گذرد این غم
دراین سازش روزگار
همراه خون دل های بی امان

دلم رفته است هواخوری
و عقلم
پارهِ سنگ برمی دارد
تا وزن کند
تنم را
که دل ندارد.

آقای قاضی هرچه ازدل خواستیم بد آمد شما دیگه باما،بد نباش.....

میپرستیدم سیه چشمان مستش را ولی...


تا به خود باز امد، او از دلم دل کنده بود...

دل را کجا خواهی بری، گو تا شوم دنبال تو...


مقصد کجاس معبود من، گو تا شوم قربان تو...

گفتی ز سرت فکر مرا بیرون کن! جانا / سرم از فکر تو خالیست
دلم را چه کنم...؟

اسمش را گذاشته ام
جانِ دل
یعنی هم جان است و هم دل
کار ما از عشق گذشته
یعنی هنوز برای احساسمان اسمی پیدا نشده
عجالتاً مال هم دیگر صدایمان کنید!

باید از سمت خدا معجزه نازل بشودتا دلم باز دلم باز دلم دل بشود

دل نزد تو است / اگر چه دوری ز برم

خوشبختی
یعنی
همه چیزت پیش یه نفر باشه
دلت،فکرت،نگاهت

آرزوی دل بیمار منی

برای داشتنت
از تمامِ جهان گذشته ام
مرا بخواه مرا بخوان
و عاشقانه تکرار کن
که پای به زنجیرم و دل در بند
به اُمیدِ تو زنده مانده ام
این یعنی عشق
یعنی که تو نیمه ی جانِ منی...

مرا جز تو یاری نیست
ای مرحم دل
باشد که زخم هایم روزی به فریادم برسند

وای از دل که به رنجیدن و بخشیدنت عادت دارد...