تندیس مهربانی من حضرت غزل
لیلای انتخابی من در شب ازل

امشب شب مشاعره ی ماست عشق من
تو لب به لب سپیدی و من لب به لب غزل

دورت طواف می کنم و حلقه می زنم
چون حاجیان به دامنه ی کعبه ی زحل

یک مشت لکه دور و بر ما نشسته اند
دامن بدوز بر تن این شعر مبتذل

دور از هَزاهَز بسیاران نشسته ایم
در غار خویش منتظر وحی محتمل

برخیز تا به معجزه ی دست های تو
نازل شود به قامت من آیه ی بغل

وقتی اذان گریه ی من می رسد به گوش
حَیَّ عَلی به خنده ی تو بهترین عمل

طوری مرا بگیر در آغوش خویش تا
از مرگِ عشق درگذرد حضرت اجل


ZibaMatn.IR