تأمین اجتماعی در مفهومی گسترده، یکی از هدف های اساسی پیامبران الهی بوده است. پیامبران در کنار دعوت انسان به بندگی خداوند، آنها را به رعایت عدل، پرهیز از ثروت اندوزی و کمک به نیازمندان دعوت کرده اند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در نکوهش ثروتمندان بی تفاوت می فرماید: «وای بر توانگران (به دلیل رسیدگی نکردن به) نیازمندان».

در دین اسلام، انسان از کرامت الهی برخوردار است. نعمت های الهی حق همه انسان هاست و در انحصار هیچ فرد یا گروهی نیست. از تمرکز ثروت که به فقر دیگر انسان ها می انجامد، نهی شده است و همه انسان ها در مورد وضع معیشتی دیگران مسئول هستند. بنابراین، یکی از معیارهای ارزش رفتار و عملکرد افراد در جامعه، میزان کوششی است که فرد در راه رفع فقر و نابسامانی های هم نوعان خود انجام می دهد. حضرت علی علیه السلام در این باره می فرماید: «بهترین برادران تو کسی است که تو را در مال خویش شریک کند و بهتر از او کسی است که تو را از دیگران بی نیاز سازد».
ZibaMatn.IR