زمین، جزیره ی حیرت، زمین، جریمه ی ماست !
زمین ، حصارِ بزرگی زِ جنسِ آدم هاست !
به دستِ خویش زمین را تباه ، ما کردیم
وگرنه آنچه خدا آفریده ، بَس زیباست
نگاه کن چه غریبیم در غریبستان
زمین، جزیره ی تبعیدِ آدم و حوّاست
میانِ این همه جمعیّتیم و می فهمیم
به ناگهان که چه اندازه روحِ ما تنهاست
به دادمان برس ای مهربانِ بی همتا
بد است حال و هوایِ زمین ، تبش بالاست !
ZibaMatn.IR
