محبوبم این روزها دلم پاگیر زنی شده است....زنی که هر صبح با پریشان ترین موهای جهان، توی آینه می خندد.. می نشیند و با فراغ خیال پشت پلکهای درشتش خط چشم تیره می کشد.. زنی که رژ لب های صورتی را بسیار دوست می دارد...زنی که عطر های خنک روحش را قلقلک می دهد...زنی که هر روز توی جلسات تک نفره با خودش قهوه می نوشد و به رد ماتیکش روی فنجانش می خندد..زنی که تند تند توی دفترش خطوط ممتد نامفهومی رسم می کند..زنی که به طرز عجیبی می شناسمش....محبوبم این روزها آنقدر پاگیرش شده ام که خودم را و تو را از یاد برده ام...میخواهم به سویش برگردم تا هروقت به حجم تنهایی اش در آینه می نگرد مرا ببیند و دلش قرص شود... میخواهم گاهی شانه بکشم به پریشانی گیسوانش تا نترسد از این جهان...می خواهم وقتی صدایش می کنند من پاسخ دهم و وقتی دلش گرفت من به جایش بگریم....محبوبم مرا ببخش اگر که می خواهم به خودم برگردم.
ZibaMatn.IR