هنوز دارم به یاد...
روزهای خوب کودکی را
قبل از رفتن به سوی مکتب خانه
بامدادان کنار سفره خانه
از فرط خنده من و تو مدهوش می شدیم
به دیار خیال می رفتیم و رها می شدیم
چه می خندیدیم ...
چه آوازها که سر نمی دادیم
به امید روزهای خوش آینده
و پدر ...
که خنده او را دوست داشتنی تر می کرد
به دیوانگی ما می خندید
رعناابراهیمی فرد (رعناابرا)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
