دردی بی صدادستی بی صداگلویمان را مدام خفه می کندبه کلاغ ها بگوئید در انتهای خودکشی های مهربانی تنها ایستاده ایمکافی ست بادی بوزدو میان ازدحام سقوط ، گم شویمخداحافظ هستی ام !مرا ببخش ....نتوانستم بی خیالی را باد بگیرم 💔رعنا ابراهیمی فرد...
✍️مگر می شود فراموشت کرد!وقتی جوانه ها ، سحرگاهانبا یاد تو ، سلامم می دهندرعنا ابراهیمی فرد...
گفتی دوستت دارمو من آن را ...به هزار و یک زبانِناموجود دنیا ترجمه اش کردمرعنا ابراهیمی فرد...
چه جایی بهتر از آغوش گرمکسی که دوستش دارییک فنجان آرامش را بنوشو به دور دستها خیره شوقطار قطار می آیندروزهایی که آرزویش را داشتیرعنا ابراهیمی فرد...
✍️عشق زیباست اگر عشق باشدعشق زیباست ...اگر او با لیاقت باشدرعنا ابراهیمی فرد...
زمانه ی بدی شده استاعتمادها را بایددر پستوی خانه ای قدیمی پنهان کنیمو احتیاط ها را در خانه ی جدیدی بر پا ...رعنا ابراهیمی فرد...
سبز باید بوددر چمنزارهای زنده ی مزرعه قرمز درلابه لای گل های شقایق دشت آبی ...در آسمان بی کران هستیو خاکستری درلابه لای خاکستر های به آتش کشیده شهررعنا ابراهیمی فرد...
✍️نه ...!دیگر دل نخواهم بستبه هر آنچه،دل بستمراهی خاطره ها شدرعنا ابراهیمی فرد...
بعضی ها سیگاری انددرد را با سیگار می کشند ،چقدر بی فکرند این دردهای وامانده !بعضی ها سیگاری نیستندچطور این دردهای لعنتی را به جان بکشند!؟رعنا ابراهیمی فرد...
دستهای مردانه اتتکیه گاه روزهای تنهایی ام شدمن آغوش آفتاب را ...با دستهای تو به آغوش کشیدمرعنا ابراهیمی فرد...
رازها شوخی بردار نیستنددلشان یک دنیا سفر کردن می خواهدرازهایی که نمی خواهی فاش شودبه هیچ کس نگواگر گفتی ! بدان قطار مسافرتش راهیچ گاه نمی توانی کنسل کنیرعنا ابراهیمی فرد...
✍️روزهای بد را تحمل باید کردروزهای خوب خودش خواهد آمدرعنا ابراهیمی فرد...
✍️چشم هایت را می خواهمبرای غرق شدن های مکرررعنا ابراهیمی فرد...
روزی برای دیدار خورشید خواهم رفترها کنم دستهایم راروزی دستهای حزن آلودماندوه های شبانه را ،روی زمین جا خواهد گذاشتروی زمین جا خواهم گذاشتتمام خط و خطوط هایی که وجودم را شکستروزی لبخند خواهم زد به روشنایی آفتابروزی با لبخند زیر شدت نور ،آینه های خاک خورده را پاک خواهم کردبرای دیدار خورشید می رومرها کن دستهایم را رعنا ابراهیمی فرد...
برای یادبود ، چیزی می خواستمچیزی که با نگاه کردنشوجود تو رااز خاطره های گرد و غبار گرفتهپاک کندرعنا ابراهیمی فرد...
گاهی رفتن واژه ی غریبی میشودو تو باید آمدن را جشن بگیریرعنا ابراهیمی فرد...
آزادم ...رها ...همچون موهای پریشانم در بادفراموش میکنمطناب های داری که از سرم آویزاند !رعنا ابراهیمی فرد...
هیچ عشقی ارزش انتقام گرفتن نداردهیچوقت خودت را درگیر عشقی که فکر میکردی اگر بود خوشبخت بودی نکنهمه عشق ها از دور زیبا هستننزدیک که بشوی خوبتر که بشناسی حتما چیزی پیدا خواهی کرد که بخواهی زنجیر عشق را باز کنیبه زندگی ادامه بدهو برای عشقی که از دستت رفتآرزوی خوشبختی کنهیچگاه ...قلب سرخ و بیچاره رابا آه و سوز شکستی که خوردیکبودش نکنبه خدا گناه دارد قلبی که در سینه برایت می تپد را با انبوه غم ها تلنبارش کنیاگر بتوانی فک...
به خیلی چیزها امیدوار بودم و نشدبه خیلی چیزها دلخوش بودم و نشداما بجای خسته شدن پخته تر شدمبه جای از کوره در رفتن ...شیوه ام را عوض کردم طرز نگاهم را تفکرم را دیگر به این زودی امیدوار نمیشوم که وزش بادی بیاید و امیدهایم را به گردابش بسپاردواقع بین تر شده ام... احتمالاها را در نظر میگیرمبرای هر فکری درو دیوار و خانه نمیسازم به جای امیدهای الکی که به پوچی رسدخوب فکر میکنم ، صبر میکنم و عاقلانه عمل میکنمتلاش میکنم اما خودم را ...
نوشیدنی در دست وتکه کاغذی که نامش روزنامه استدر گوشه ای ...منتظر مقصد ایستاده استنگاهش نامعلوم استحرفهایش ناتمام ...رازهایش را بلکه روزی ...در پیراهن مردانه ای گم کرده استرعنا ابراهیمی فرد...
چگونه مرا اینگونه عاشقم کردیکه گاه خود را فراموش میکنمریشه دار قلبم شده ایهر چند که شاخه هایت را جدا کننددوباره جوانه میزنیریتم قلبم را عوض میکنیو هیچ گاه ریشه کن نمی شویبا تو ...بی نیاز از هر چیز دیگرهیجان زده و خوشحالم ...نام این خوشحالی عشق است عشق ...خوب میدانم ...رعنا ابراهیمی فرد...
✍️به خودت اطمینان داشته باش ، تو می توانی ، تو می توانی تمام پیچک های ترس را که سالها بر تنت پیچیده است و مانع رشدت می شود را هرس کنی تسلیم نشوتو یک انسان دوست داشتنی هستی که هر چقدر به خودت اطمینان داشته باشی بیشتر موفق میشوی ، بیشتر به آرزوها و رویاهایت نزدیکتر میشوی، مطالعه ات را بیشتر کن ، چیزهای زیادی یاد بگیر برای شروع هر کاری درباره اش تحقیق کن ، هرگز بی گدار به آب نزن ،کوتاهی نکن، هر کاری لازم است را انجام بده اکنون زمانش است زمان پر...
شنیدم هر شب ،خواب چرا رفتنم را می بینی؟تو خودت خواستی از چشمم بیفتی !رعنا ابراهیمی فرد...
صورتم پر از جوهر استآنقدر که خط خطی هایمجای نگاهم حرف زد!□□□هنوز ..پلک هایم سنگینیِآخرین باری که خوابت را دیدمبا خود داردرعنا ابراهیمی فرد...
بوی گندم ...بوی زندگی ...بعد از خستگی روزمره ،در کوچه پس کوچه های قدیمی شهر پر شدگم شد چشانم ،در خاطرات گرم سال های کودکیدستهای مهربان پدر ، پر بود از بوی نان تازهرعنا ابراهیمی فرد...
سَرت را بالا بگیر سنگینیِ سَرت ، وجودت راپراندوه خواهد کردرعنا ابراهیمی فرد...
اصلا فکر میکنی !؟به پرنده های آزاد شدهاز آخرین ایستگاه باهم بودناصلا میدانی ؟میدانی کدام شبها ، دستها ، نگاه هاپرنده های حیاط خلوت تاریکی را می ربایند؟اصلا فکر میکنی!؟رعنا ابراهیمی فرد...
گلدان هایش اولین چیزی بود که مرتب میکردروح او با گیاهان و سبزه ها گره خورده بوداو جان گیاه را با روح زلال خود میدیدو تنهایی اش را به دست گلهای خوشبوی باغ سپرده بوداو می دانست چگونه از دنیا لذت برد 🍃رعنا ابراهیمی فرد...
تو ...عشق را ...،پنهان کردی برای روز مباداو من ...گلبرگهایم بی صدا ریخترعنا ابراهیمی فرد...
بنشین برایت چای بریزمچای با عطر عشق،چای با بوسه های گل اقاقی ،چای با طعم دلتنگی سالها دوری،چای عصرانه ی روزهای جمعه ،جمعه ای که قرار استسالها غروبش را با من بمانیرعنا ابراهیمی فرد...
شرمگین شدنگاه های سر به زیر اندوه ،وقتی شانه هایت را برای تکیه دادن کم داشترعنا ابراهیمی فرد...
لب ها را ...به نبوسیدن محکوم نکنیدگاهی سخن بوسه هامعتبر تر از حرفهاسترعنا ابراهیمی فرد...
تو را یکبار ربودندتو را یکبار ، دور از علایق ات کشتندچرا باز ایمان آوردی!?چرا باز ایمان آوردی به تبرهایی که لبخند می زنندرعنا ابراهیمی فرد...
دستانم نور ؛چشمانم نور ؛و من آرامشی بزرگاز جنس خدا می خواهمرعنا ابراهیمی فرد...
آرامم ...بیشتر از آنچه فکرش را کنیرعنا ابراهیمی فرد...
چیزهای زیادی یاد گرفتماول اینکه زودرنج نباشماشکهای زلال چشمانم را بی دلیل روی صورت اندوهناکم نریزمیاد گرفتم باید قوی تر از آن باشمکه حرفهای اطرافیانم چشمانم را بارانی کندیاد گرفتم تنهایی همیشه هم بد نیستدنجِ گوشه تنهایی ام برای خودم زندگی عاقلانه ای ردیف کردم که بتوانم از زندگی که دارم لذت برمهر چه گلایه داشتم به خودم گفتمفهمیدم تنها گوش صبور و مهربان ،گوش های خودم هستندکه هرچقدر هم صدای ناهنجار غمگینم را بشنوندخسته نمی شو...
آدمها خیلی عجیب شدندحتی وقتی برا سبکی دلت هم که شده با یکی درد و دل میکنیزود دچار توهم و سوتفاهم میشه ! همین سوتفاهم ها دوستی ها رو خراب میکنهیا باید درد و دل نکنی یا باید قید دوستی رو بزنیرعنا ابراهیمی فرد...
چرا فکر کردیدستانم تو را می کشند؟من برای خوشبختی اتاز خوشبختی ام می گذرمرعنا ابراهیمی فرد...
تا وقتی نفس میکشیهرگزپایان معنایی ندارداین رانبض های کوبنده رگهایت می گویداین رانفس های گرم شبانهسماور در حال جوش اجاقعکس های قاب شده ی دیواراین راامضای روی کاغذهایتچگونه از پایان حرف میزنیوقتی کسی شبهاخواب بوسه هایت را می بیندکمی جوانه های دستهایت راببینتو هنور زنده ایو راه های زیادیچشم به راهت مانده اندرعنا ابراهیمی فرد...
امان از دست رقیبیکه ازت خبر دارد وتو ازش بیخبریرعنا ابراهیمی فرد...
عشق زیباستاگر عشق باشدعشق زیباستاگر او با لیاقت باشدرعنا ابراهیمی فرد...
به خودمان بدهکاریموقتی مدام زانوی غم بغل میگیریموقتی زنده ، زندهخودمان را در اندوه زندگی با دستهای اندوهگینمان می کُشیمکِی قرار است به خودمان برسیمکی قرار است عشقی که به دیگران می دهیم برای بودنمان صرف کنیمقهوه از من فنجان از توشروع کن ضیافتت رارعنا ابراهیمی فرد...
آدمها در این دنیای بی عاطفه نیاز به عشق دارند به یک همراه که سکوتشان را درک کند آنها را با دانستن نقص هایشان همانگونه بپذیرد بدون آنکه بخواهد تغییرشان دهد دوستشان داشته باشد ، آدمها به یک همراه به یک همدل به یک همرازبه یک روح در دو بدن بودن نیاز دارندرعنا ابراهیمی فرد...
تا وقتی نفس میکشیهرگزپایان معنایی ندارداین رانبض های کوبنده رگهایت می گویداین رانفس های گرم شبانهسماور در حال جوش اجاقعکس های قاب شده ی دیواراین راامضای روی کاغذهایت می گویدچگونه از پایان حرف میزنیوقتی کسی شبهاخواب بوسه هایت را می بیندکمی جوانه های دستهایت راببینتو هنور زنده ایو راه های زیادیچشم به راهت مانده اندرعنا ابراهیمی فرد...
خوبی بخواهیم به تمام جهان به همسایه ها به رهگذرانِ پیاده روهای شهر،خوبی بخواهیم و خوب باشیم و خوب بمانیماین دنیا نیاز مُبرَم به انرژیهای مثبت داردبه نگاه های محبت آمیزِ آدمیزاد به دستهای یاری دهنده، به تبسم های صورتی رنگ هستی ،به کلماتی برنگ عشقاین دنیا دستی می خواهد تا پاک کند تمام رنگهای کدر بدخواهی را، دلهایی صاف، آسمانی آفتابی ، افقی معجزه آساخوبی را دریغ نکنیم هر چقدر خوبی برای دیگری بخواهیم دنیا همانقدر خوبی ها را نثارمان خواهد کرد،...
دستانم چرا سرد استچشمانم چرا بارانندانستم کدامین رهمرا کرده پشیمانسخن ها زاده شداز دوست دارم های پنهانیهمه، پر کرد دنیا رابوی خیانت ...آهنگ ویرانی ...رعنا ابراهیمی فرد...
چگونه یک تنمی تواند سر پا بایستدوقتی پاهایش را از روی زمین بریده اندچگونه می تواندآسوده بخوابدوقتی تمامقرص های خوابش را دزدیده اندرعنا ابراهیمی فرد...
همچنان قلبمسالهاست به نام عشقتو را میان رگ هایشگرم نگه داشته است✍️ رعنا ابراهیمی فرد...
سخت استفهماندنِ حرفی به کسی که چیزی از عشق نمی داندرعنا ابراهیمی فرد...
حال من خوب استاگر دلتنگی ات بگذاردرعنا ابراهیمی فرد...
