و امان از گرداب تند نگاهت که غرق می کند مرا در طوفانی از حواس پرتی هایم،در طوفانی از معلق شدن بین بودن و نبودن ...
امان از گیرایی چشمانت...
زمانی که نگاهمان درهم گره می خورد روحم را برای مدتی هرچند کوتاه ازتن جدا می کند،گویی زمان می ایستد و تنها باد است که طره موهای تورا به حرکت در می آورد و رقص عشق در چشمانم به پا می کند.
تو برای من بی تکرار ترین اتفاق ممکنی!
همان مخلوق تصوراتم، همان که با فکر کردنش زندگی می کنم.
توکسی هستی که نه جسمم بلک روحم را نوازش می کند تو برایم خود آرامش مطلقی،کسی که کنارش گذر ثانیه ها برایم بی معنی می شود.
کسی که بودنش وجودش از همه کس و همه چیز بی نیازم می کند.
اصلا میدانی؟
تو دقیقا همان 《نیمه ی دیگر منی》 در بُعدی دیگر همان ▪︎نیمه ی گم شده ی من▪︎
ساحل هاشمی
پی نوشت:تو همان تکه پازل گم شده از مججوعه ی ساختار ِ ناقصِ وجودمی؛))
🕑:16:00
⏳:9/4/1401
▪︎
□
■
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
