معنا را در تنگنای زندگی
گم کردیم
تهی بودیم
تهی تر شده ایم
ظرف های خالی مان را
لبریز از اندوه کردیم
ظرف نور را در درده ها
انداختیم
و نوازش آفتاب را یک شبه فروختیم
زنجیر دل های متصل را
پاره کردیم
چنان که
افسار گسیخته ماندیم
در چهار دیواری انزوای زندگی
سایه به سایه
دنبال هم رفتیم
و ندانستیم که غروبی تلخ
در انتظار ماست...
آه
ما ته مانده ای از بقایای
انسانیت هستیم...
سید عرفان جوکار جمالی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
