سودای سحر دارد مگر؟
روزگاران قصه های تازه تر دارد مگر !
با سپیداران حق تیغ و تبر دارد مگر ؟
کوچه های شهرک آلوده از رنگ و ریا
اینهمه آدم نمای کور و کر دارد مگر ؟
اشکی از ماتم گرفته برکه های دیده را
سینه اهل صفا را نیشتر دارد مگر ؟
آسمان و اخترانش دل به نجوا بسته اند
ماه تابان، از دل حیدر خبر دارد مگر ؟
می ترواد پیش پایش نقره های خویش را
تا مگر از خاک راهش توشه بر دارد مگر
با مناجاتی که دارد زیر لب فرزانه ای
کوفه انگاری که آوایی دگر دارد مگر !
مثل یک پروانه در طوف حریم دلبری
آدمیزاد است و گویا بال و پر دارد مگر
آنچنان مشتاق دیدار خداوند است که-
خود تو پنداری خدا با او نظر دارد مگر
محوِ در سیمای جانان گشته قلب عاشقی
کشته ی راه حقیقت پا و سر دارد مگر ؟
تا به آوای دل انگیز علی دلداده است
این شب مستانه سوادی سحر دارد مگر ؟
♤♤♤
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
