گوهر اعجاز

سوره ای خواند به زیبایی ترتیلی که
تاج عزت بنشاند پی تاویلی که

سند پاکی و زیبایی خورشید کند
گوشه پاره ای از چاک سراببلی که

موجب روشنیِ تیره° شبی تار شود
نکته در نکته به زیبایی تحلیلی که

بسپارد به خداوندی امواج صفا
روی پرهای تماشایی جبریلی که

موج در موج دلش را به تمنا ببرد
زوقی روی سر شانه ای از نیلی که

قصه گوی شب رویای اساطیر شود
در دل همهمه ی سرد اباطیلی که

شاخص معرکه گیران تواریخ شود
صاحب کبکبه ی گلّه ای از فیلی که

فکر ویرانی آئینه بسر داشت ولی
بی خبر بود به هر دانه سجیلی که

آسمان را به زمین بخیه کند در آنی
ریگ منقار غصبناک ابابیلی که

برکه در برکه پر از گوهر اعجاز شود
پر پرواز پر از شوق حواصیلی که

خون ناحق به زمین ریخته فواره زند
تا به آتش بکشد دامن قابیلی که

انتقامی شود و سر به ثریا بکشد
قطره در قطره هر ذره هابیلی که

مژده آرد که در این دایره رنگ و ریا
تو خودت رونق هر پاکی و تجلیلی که

♤♤♤
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)