متن آخر قصه

پسر کُش بوده ای دنیا از اول،
آخر قصه اشاره میکُنم:
رستم مو سهرابُم... نمی گیره!

نِفهمید و نمیفهمن مُنو درد مونه اینجا
مو خط دکترُم خالو کسی قابُم نمی گیره

توشه ی راه
ببندید سریع
می رسد وقت سفر
آخر قصه ما
غم فراوان دارد
و چه بسیار اندوه.....