تمام آرزوی پنجره « رسیدن » است حجت اله حبیبی
کسی چه میداند؟ شاید همان دو خطِ موازی باشیم، که انتهایمان رسیدن است...
رسیدن را دوست دارم به امید آنکه تو مقصدم باشی
برای رسیدن به *تو* راه نمی روم پرواز می کنم...