امردادی: می شود گفت، با صفای جان هر کجا، از سرور، بنیادی ست؟ می شود با هوای دل، حس کرد سینه سرشارِ آبِ آزادی ست؟ کاش می شد؛ نمی شود؛ امّا وقتی احساسِ جانِ شورش زا مملو است از، سرایشِ غم ها بی قرار از، جفای بیدادی ست ظلمِ بی...
دفترِ خاطره، کنون دارد/ می نویسد: دلم جنون دارد/ دخترِ عاطفه، اَمردادی ست/ پس چرا مرده در غمِ شادی ست؟ شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
درونِ چشمِ کبوتر، جنونِ پاییزی که کِل کشیده زمین از هوای چنگیزی دعای گرگ بیابان گرفته شاید که قدم قدم پَرِ شاهین، کشانده تا چیزی نوای طبلِ زمستان و داغ هر تحریر شروعِ ریزشِ دیوار پای کُشکَنجیر شکسته تر شده احساسِ گرمِ گندم زار سلام بر تنِ شبنم سلام بر...
