سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
چون اناری که رسیده ست پراز اشکم وخون دارم آرام در اندوه خودم میترکم.......
هم شعله ی داغ زرد را روشن کرد! هم دیده ی باغ زرد را روشن کردای غنچه!به احتیاط بگشا لب خویش! پاییز ، چراغ زرد را روشن کرد...
