متن برشی از یک مثنوی

کوچه‌های باغِ احساسِ دلم
سبز گشت و، پر شد از: یاسِ دلم

منتظر هستم بیایی؛ با نگاه
شاد سازی باورم را، هر پگاه

*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
با گلِ فرزند، باغِ خانه زیبا می شود
غنچه های مهر، در سینه، شکوفا می شود

آمد و، رفتش، تبی در خانه برپا می کند
شیطنت هایش، صفا را در نهان، جا می کند
*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*