متن بیشه

دست تبرها را باید بوسید
همین طور
پای چوبه های دار را
که از بطالت نجات دادند
جنگلِ بکرِ پَکَر را !!
«آرمان پرناک»

و می بینی /
سالهاست /
شیر بیشه ای /
در حلقه ی آتشی گرفتار است /
عزیزم /
در سیرک /
کسی برای کسی /
دل نمی سوزاند /
زندگی چنین است /
«آرمان پرناک»

چون موریانه، بیشۀ ما را ز ریشه خورد
کاری که کرد تفرقه با ما، تبر نکرد

هر که تهدید به رفتن بکند / می گویم
شیر از این بیشه سفر کرده/ تو که جای خودت

اگرچه بسیارند شغال ها
اما بیشه

همیشه به نام شیراست