متن ریشه

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثمر اتّفاق می افتد!
رضاحدادیان

« ساقه ام را کرم خورده
باز هم ولی
سبز خواهم شد
من ریشه دارم »
وطنم
دوش در گوش ام گفت.

درد
یه وقتایی دردهایی هست
که آدم رو از ریشه میسوزونه
یه آدم که ریشه اش سوخت
یا هیزم میشه و تنور دلش رو میسوزونه
یا الوار میشه و روی آب دل میپوسونه
دلش ریشه میخواد توی خاک
بلند شه ، پر شاخ و برگ ، مثل تاک
یا که...

باغ ها را گرچه دیوارو در است
از هواشان راه با یکدیگر است
شاخه از دیوار سر بر می کشد
میل او بر باغ دیگر می کشد
باد می آرد پیام آن به این
وه از این پیک و پیام نازنین
شاخه ها را از جدایی گر غم است
ریشه...

آبروی آب را نبریم
ریشه را دق ندهیم
ریشه در عشق به آب
می تراود به زمین
ریشه از مهر به آب
می رود تا به بلندای همان پستی دور
و به دلبر گوید آبی آبی،
نیست لیاقتت زمین خاکی
من تو را می برمت تا قله ی برگ
می...

من به چشم های بی قرار تو قول می دهم

ریشه های ما به آب

شاخه های ما به آفتاب می رسد

ما دوباره سبز می شویم‬.

چه بی صدا
ریشه دوانده است به خاک
بهای بودنش،
بی بهانه ماندن است

گر نخل وفا بر ندهد چشم تری هست

تا ریشه در آب است امید ثمری هست

آن قدر در من ریشه دوانده ای
و در پایت آب دیده ریخته ام
که باغ های جهان
از دامن تو سبز می شوند

آن قدر دنبالت راه رفته ام
که جاده ها هم
عادت کرده اند
به سوی تو بیایند

آن قدر از تو فرار کرده ام
که پولیس...

بهار باور

سبز یکرنگی ریشه

و

پاییز پشیمانی

هزار رنگ بودن برگهاست!

و من
آن نهال سبز باران ندیده ام
که ریشه در سپیدار استواری دارم
به نام
پدر...

طوفان باعث می‌شود درخت ریشه‌هایش را عمیق‌تر و قوی‌تر کند. در طوفان‌هاى زندگى به برگ‌هایى که از دست می‌دهى فکر نکن، به ریشه‌اى فکر کن که قوی‌تر می‌شود ...

جان دلم...
قراراست ماننددرخت ریشه کنم...
شکوفه دهم...
برایت زندگی باشم...
بهارم میشوی...؟

خاطرات عموما در ذهن ماندگارند ؛
برخی از آن‌ها را باید صیقل داد و گوشه‌ای جای داد و بعضی دیگر را می‌بایست هر چند وقت یک بار هرس کرد !
این که می‌گویم هرس کنیم به این دلیل است که خاطرات در تمام ذهن و روح ریشه می‌دوانند و نمی‌شود...

خانواده ما مانند شاخه های یک درخت است
ممکن است در جهت های مختلف رشد کنیم اما هنوز ریشه های ما یکی است

ریشه سالم ماندن از لغزش‌ها ، اندیشیدن پیش از عمل کردن است و سنجیدن پیش از سخن گفتن

چون موریانه، بیشۀ ما را ز ریشه خورد
کاری که کرد تفرقه با ما، تبر نکرد

در من عجیب ریشه دوانده ست مهر او
زورم به این درخت ِتناور نمی رسد

دستت را فشردم و گفتم: دوستی!
دستم را فشردی و گفتی: دوستی!
حرارت سبز صمیمیت از جانمان تراوید،
و دستانمان گلدان اعتمادی شد
و گل بوته ی باورمان در آن ریشه بست...

ای رویای سپپده دمان
بی تو هیچم
با من بمانی
به مرگ
خوش می پیچم!
بسان
رویش ریشه
در بهاران

تو میخندی،
و دوست داشتنت؛
ریشه میدواند در من

️️️

تو همون فکری هستی که تو هر لحظه ای از سکوت من، ریشه کرده...

️️️
‌‌‌‌

می کَنم ریشه ی عشقت ز وجودم این بار
عشق خندید و بگفت لاف محالی زده ای
.

تا به امروز هر چه از رفاقت نوشته ام برای او نوشته ام. این یکی را یادم نیست چند سال پیش نوشتم و مناسبتش چه بود:«پرسید فرق بین دوست و رفیق؟ گفتم دوست فقط یک آشناست، یک همکار، یک همکلاسی، حتی یک همسایه. گاهی یک همسفر، شاید حتی یک همراه،...