متن ریشه

‍ آن‌که باورت نکرد
چون تکه‌ی یخ
در دهانِ رودخانه
خاموش شد،
بی‌ردّی،
بی‌نامی.

تو اما ایستادی،
با چشمانی که هنوز
جرقه‌های پنهانِ شب را
در خود نگه داشته‌اند،
با قلبی
که برای خویش می‌تپد،
نه برای سایه‌های دیگران.

عمر،
خطی باریک است
بر شیشه‌ی بخار گرفته،
و تو آموخته‌ای...

آب دادم
به درخت‌هایی
که سال‌ها
در ترکِ خاطره
ریشه بسته بودند

شاخه‌ها
بی‌فریاد
سنگین شدند

و سکوت
مثل میوه‌ای خام
از شاخه فرو افتاد

انگار
چشم‌های تو
از دور
برگشته باشند

جا ماندم.
می‌خواستم پرنده باشم و پرواز کنم،
حال اکنون درختم،
با عمیق ترین ریشه‌هایم؛
جا ماندم.

ریشه که داشته باشی
خم میشی ، ولی نمیشکنی
موفقیت باید ریشه تو باورهات داشته باشه
چیزی مثل یک اعتقاد...

ریشه که داشته باشی ،

به لبه پرتگاه میایی اما سقوط نمیکنی ریشه ؛ تربیت ، انسانیت و شرف انسان است و ربطی به پول و تحصیلات ندارد .

برگ ها می‌ریزند
اما ریشه ها انقلاب می کنند
تبر بر درخت ،
دار بر انسانیت ،
اما من هنوز ایستاده‌ام
پاییز من سقوط نیست
خیزش است .

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثمر اتّفاق می افتد!
رضاحدادیان

« ساقه ام را کرم خورده
باز هم ولی
سبز خواهم شد
من ریشه دارم »
وطنم
دوش در گوش ام گفت.

درد
یه وقتایی دردهایی هست
که آدم رو از ریشه میسوزونه
یه آدم که ریشه اش سوخت
یا هیزم میشه و تنور دلش رو میسوزونه
یا الوار میشه و روی آب دل میپوسونه
دلش ریشه میخواد توی خاک
بلند شه ، پر شاخ و برگ ، مثل تاک
یا که...

باغ ها را گرچه دیوارو در است
از هواشان راه با یکدیگر است
شاخه از دیوار سر بر می کشد
میل او بر باغ دیگر می کشد
باد می آرد پیام آن به این
وه از این پیک و پیام نازنین
شاخه ها را از جدایی گر غم است
ریشه...

آبروی آب را نبریم
ریشه را دق ندهیم
ریشه در عشق به آب
می تراود به زمین
ریشه از مهر به آب
می رود تا به بلندای همان پستی دور
و به دلبر گوید آبی آبی،
نیست لیاقتت زمین خاکی
من تو را می برمت تا قله ی برگ
می...

من به چشم های بی قرار تو قول می دهم

ریشه های ما به آب

شاخه های ما به آفتاب می رسد

ما دوباره سبز می شویم‬.

چه بی صدا
ریشه دوانده است به خاک
بهای بودنش،
بی بهانه ماندن است

گر نخل وفا بر ندهد چشم تری هست

تا ریشه در آب است امید ثمری هست

آن قدر در من ریشه دوانده ای
و در پایت آب دیده ریخته ام
که باغ های جهان
از دامن تو سبز می شوند

آن قدر دنبالت راه رفته ام
که جاده ها هم
عادت کرده اند
به سوی تو بیایند

آن قدر از تو فرار کرده ام
که پولیس...

بهار باور

سبز یکرنگی ریشه

و

پاییز پشیمانی

هزار رنگ بودن برگهاست!

و من
آن نهال سبز باران ندیده ام
که ریشه در سپیدار استواری دارم
به نام
پدر...

طوفان باعث می‌شود درخت ریشه‌هایش را عمیق‌تر و قوی‌تر کند. در طوفان‌هاى زندگى به برگ‌هایى که از دست می‌دهى فکر نکن، به ریشه‌اى فکر کن که قوی‌تر می‌شود ...

جان دلم...
قراراست ماننددرخت ریشه کنم...
شکوفه دهم...
برایت زندگی باشم...
بهارم میشوی...؟

خاطرات عموما در ذهن ماندگارند ؛
برخی از آن‌ها را باید صیقل داد و گوشه‌ای جای داد و بعضی دیگر را می‌بایست هر چند وقت یک بار هرس کرد !
این که می‌گویم هرس کنیم به این دلیل است که خاطرات در تمام ذهن و روح ریشه می‌دوانند و نمی‌شود...

خانواده ما مانند شاخه های یک درخت است
ممکن است در جهت های مختلف رشد کنیم اما هنوز ریشه های ما یکی است

ریشه سالم ماندن از لغزش‌ها ، اندیشیدن پیش از عمل کردن است و سنجیدن پیش از سخن گفتن

چون موریانه، بیشۀ ما را ز ریشه خورد
کاری که کرد تفرقه با ما، تبر نکرد

در من عجیب ریشه دوانده ست مهر او
زورم به این درخت ِتناور نمی رسد