بیو سایه حیدری

می شکند
روزه ی دل
به تلنگری

میان موج موهایت
گم کرده ام
موج صدایت را

جریمه ی جمعه
صدباردرس دلتنگی
باخط خوش

موهای کودکش می بافت
آرزوهایش
برآن گره می زد
مادر

خیالت را سوزانده ام
امان از دودش

درسرزمینم
زنان
به اسارت دست مردانی
درآمده اند به نام
تعهد

بهمن هم آمد

مدفون نشدندخاطراتت

دلبری و
دلفریبی
جامه ی
رزم توبود

اول شدم
مدال عشق برگردنم
آویخت
آزمون دلدادگی

من دلبسته ی نگاهش بودم
اودل ازمن بسته بود

هفت روزهفته دلگیرم
اما
جمعه هاچشم گیرتر!!!