متن دلدادگی

عاشق هم بودن
به این معناست که
هر کجا هستید
فقط به یکدیگر پناه ببرید.

تو قشنگترین محال آرزوهای منی.

پرنده‌ی قلبم؛
نامت رازِ من است و عشقت راز قلبم ..
دوستت دارم
بیشتر از وسعتِ دیدِ چشمانت
نزدیک‌تر از نفسهایت
زلال تر از آب باران
من ساحلم تو موج
من روز تو خورشید
من شب تو ماه
من ماهی تو دریا
عشق یعنی نام تو
که قلبم با آوردنش...

سخت غرق نبودن تو گشته دل دیوانه ی ما.

گلِ جان‌خیزِ دلم هستی
نفس‌انگیزِ دلم هستی
ماورای تبِ رویاها
مهرِ سرریزِ دلم هستی

گمشده در ته چشمان سیاهت دل ما.

ای شور تو جانان ما
دلبسته چون باران ما
ما را به لطفت جان بده
گر جانی و جانان ما

کاش مسیریاب دلم....
مقصدش تو باشی:)


شعرهای دانشجو کامپیوتر

بهار تویی، ای همه هستی و جانم
به شانه‌ات تکیه زنم، سبز بمانم
ز عطر نفس‌های تو راهم شکوفاست
در سایه‌ات آرام، ز غم‌ها برهانم
با نور نگاهت شب تارم شود روشن
چون ماه فروزان به رهت ره بسپارم
دستان تو مأوای دل خسته‌ی من شد
در آغوشت ای یار،...

بیهوده می‌پیچی به پای عشق ومنطق
وقتی دلم با دیدن رویت مجاب است

کامی بگیر از: سفره‌ی قلبم
حالا که دل، با تو پُر از: رویاست
حالا که واژه، واژه‌ی احساس
از تو، پُر از: امواجِ خوبی‌هاست

صدایم کن:
پایدار و پیوسته؛
تا من بمانم تا همیشه:
شورانگیزترین شیدای شیفته!

دوست دارم،
بسرایم برایت:
عاشقانه‌هایی،
ساخته از پرند احساس؛
پرداخته با پرنیان نیاز!

عاشق که شوید
عقلتان کیش می شود و قلبتان مات چشمانش...

من تو دستم یه قلب
تو دستت یه تیر
بذارش توی کمون و نشونه به سمت قلبم بگیر
منو زندونی کن
تا ابد تو دلت
میمیرم نه بگی
اینجوری که من دل بستم بهت...

زدم سازِ دلی، با تار و پودم
تمامِ مهرِ خود بر «تو»، نمودم
شدم مجنون‌ترین، لیلای عاشق
از احساسم، به غیر از «تو»، زدودم

تو را دوست می‌دارم؛
و در پیچش عاشقانه با تو،
محبّت را خوب می‌فهمم!

نگاه کردی و قلبم، میان چشم تو گم شد.

چشمان تو برده دل و دین و همه دنیایم را.

مستانه کن آن، نرگسِ چشمانِ دل و
عاشق شو وُ با عشقِ دل از: من بِنِویس!

یک لحظه بگیر این، تپشِ نبضِ مرا
آتش شدم‌از: آتشِ گلخن بِنِویس!

(فروردین)

موسم فرّخ فروردین است
فرصت نسترن و نسرین است

رستخیزی‌ست دگر، فصل بهار
که مصفا و بهشت ‌آیین است

کِلک نقّاش ازل را بنگر...
گر تو را چشم حقیقت ‌بین است

آفرین‌ بر قلم صنعش باد
پرده‌ای زد که بسی رنگین است

بس درخشان شده هر جا ، بینی...

گاهی دلم هوای طُ دارد گاهی غرور‌ِمن میآزارد‌
که نگویم ک دوستت دارم، گاهی دلم ب دلت بند است
گاهی ب گردنت گلوبند است چه کنم ک عاشق گلوبندم
چه‌کنم‌ک دل نمی‌بندم‌ به جز از طُ به دیگری یا کَس
و(حسن) ختام قصه این باشد که دلم برای طُ تنگ...

عشق شما چنان کرد با من،که بهار با درختان.

عشق تو آتش پنهان میان دل ماست.