شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
شب‌ها که درخشنده چشمِ ستارهبر امواج میلغزدآرام میشومگویی هزار چراغ در دلِ او آرمیده استدریا نگاه می‌کند مرا، لبخند میزندامّا از هیچ کجا کلامی نمیآیدگویی جهان جامه‌ی سردِ یخی به بَر کرده وآتشی در آبِ منجمد افروخته ...آه! دریا! من ایستادهامدر خیزابِ تصاویرِ سایههااینک ستاره‌ای بفرست از دلِ امواجتا مرا به آسمان بَرَدتا به شاخه‌ای سبز، ستاره آویزمو بادِ نقرهایدوباره به گوشِ خیالمترانهای خوانَد...
