شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
در سکوت شب، صبر تنها همراهی ست که درد را می پوشاند. دل سردی ها مثل بارانی بی وقفه، در قلب می بارند، اما هر قطره ای که فرو می ریزد، از خودمان چیزی می گیرد. گاهی باید در دل تاریکی ایستاد، بدون اینکه بدانیم انتهای این راه کجاست، تنها با یک امید خاموش که شاید فردا، در گوشه ای از این دل شکسته، آرامش را بیابیم.باران کریمی آرپناهی تاریخ انتشار۱آذرماه ۱۴۰۳نیمه شب...
کاش میشد تموم نشه گرمای آغوشتوسط این همه دل سردی های پاییز...
