متن دل شکسته

چشم بگشا، شب فروغی از دل اختر گرفت
ماه در آیینهٔ دریا رخ دیگر گرفت

باد، پیراهن به دوش سروِ مجنون می‌دواند
بوی زلف یار را از دامن صرصر گرفت

اشک، چون شبنـم به روی گونه‌ام لغزید و رفت
قصه‌ای از شوق پنهان در دل دفتر گرفت

شمع، در خلوت‌سرای...

قایقِ احساسِ دل، در گِل نشست از خستگی

موج، موج سینه‌ام، از دستِ غم، گردیده آب

شده احساسِ دلت، سرد شود؟
شده هر بندِ دلت، درد شود؟

شده در، اوج نفس‌های رها،
گُلِ رویای دلت، زرد شود؟

نفس و، «های» دلت، مثلِ تگرگ؛
شده گرمای دلت، بَرد شود؟

موند به قلبم حسرتش به دست بیارمت
ولی عشق همینی هست که هست
بخوام نخوام ندارمت ...
این همه گذشت و باز تازه موند برام غمت
ای کاش میشد برم عقب
ای کاش ندیده بودمت ...

مهرَش به دل و حسرت او قسمت ما شد
در بند دلم ماند ولی عشق شما شد

همین دیگه ، تا یه چیزی میشه،تا به یه جایی میرسند، ادم رو پشیمون میکنند، از فکر هایی که در موردشون کردیم، از کارایی که براشون کردیم، از حرفای خوبی که در موردشون زدیم، از همه چیز ادم رو پشیمون میکنن،جوری که حتی دیگه راضی نیستی واسشون یک قدم هم...

صبح که بر می خیزم
های های دلم برپاست
صدای فنجانها بلندمیشود
برای نشستن دونفره مان
و من میفهمم
که یکی ازفنجانها قلبش هرروز میشکند

وقتی که بغض
قلم می‌شکند،
سکوت
روی سطرها می‌نشیند،
و کلمات
میان خطوط خاموش
گم می‌شوند.
حالا من مانده‌ام،
با دلی که هیچ واژه‌ای
تمامش نمی‌کند.

بعضی وقت‌ها دلم کمی خدا می‌خواهد!
نه فقط رو به قبله‌اش!
دلم می‌خواهد در آسمانش چرخی بزنم و دستش را بگیرم و مهمان خانه‌ام کنم.
یک فنجان قهوه تلخ برایش بیاورم،
گفتنی‌هایم زیاد است باید بیدار بماند.
نقشه حسرت‌هایی را که کشیدم نشانش دهم و نگرانی‌های فکر خسته‌ام را برایش...

مواظب خودت باش جان من ...
این روزها دلم هزار بار در نبودنت می‌لرزد، انگار هرثانیه‌اش بوی دلتنگی می‌دهد.تو که نباشی، همه‌چیز بی‌رنگ می‌شود.
یادت نرود، ما هنوز جاهای زیادی هست که باید باهم برویم. باید یک روز غروب کنار دریاچه‌ی زریوار بنشینیم، سکوت کنیم و به صدای آب گوش...

دیرل:
شاید اون کسی که داره میره من باشم ولی این تو هستی که منو تنها گذاشت...

مارا بسی بهانه بود از برای خداحافظیت
اما دل ما قدرت لا مروتی نداشت

پاســـــــــــــــــــــــــورِ خیــــــــــــــال

خیال کردم دانستی که هستی
ولیکن دیر بود، مستی و راستی
تو پیکت را فرو بردی زمانی
که گفتم عاشقی! دل را تو بستی!
من از حکم بدم دل آمدم؛ امـــا
تو خشتت را خوب در دلم بستی
به پیک آخرم دل را بردیم
ندانستم دل از دلدار...

آینه‌ای شکسته‌ام
با آرزوهایی،که هزار تکه
مقابل چشم‌هایم پاشیده‌اند
هر تکه‌، تصویری‌ست
از آن‌چه خواستم‌و
هرگز نرسیدم...

بهتر است کسی را بخواهی و نداشته باشی،
تا اینکه او را داشته باشی و نخواهی...!


فرانتس کافکا

می‌روم از خاطرت گم می‌شوم در این هیاهو
با من شوریده حالت لاف احساسی مگو

حلقه اشک تو چشمات حلقه دار شده
بغض سنگین نگاهت مثل آوار شده
چی به روز من آوردی موقع دل کندن
دل مهربون من شبیه دیوار شده

دگر رسوای عالم شد، دل دیوانه ام بی تو.
چگونه داغ این رسوایی را، بر دوش خود گیرم.

بی تو این شهر برایم ابدی دل گیر است
مرگ‌هم بی تو برایم نفسی دل سیر است

بغض میکردی و بغضت نفسم را سوزاند
حیف در یادی و دوری ز توام غمگین است

بی تو این شعر درونم همه جا درگیر است
قصه را که دگر باز بگویم دیر است...

عمری‌ست دلِ خسته، به راهت نگران است
چشمی به ره افتاده، ولی باز نهان است

رفتی و دل افتاده به تردید و امید
کاش آیی و بنشینی، نه چون کس که روان است

شب‌ها دلِ دیوانه زِ شوقت شده آتش
آه ای تو که پیدایی و عشقت نگران است

یاد...

در یک سنی، بخصوص بعد از بعضی ناملایمات،
آدم یک چیز بیشتر دلش نمی خواهد:
این که ولش کنند راحت باشد!
حتی از این هم بهتر:
جوری رفتار کنند که انگار مرده ای!

دلم امشب صدای ساز می‌خواهد
نوای نغمه‌ای دمساز می‌خواهد
دلم شاید کمی احساس می‌خواهد
از این دنیا کمی انصاف می‌خواهد

دلم امشب دو بالِ باز می‌خواهد
کمی رقص و کمی پرواز می‌خواهد
شاید قفس را باز می‌خواهد
نسیمی گرمِ اعجاز می‌خواهد

دلم امشب شبی آرام می‌خواهد
نگاهی مهربان، خوش‌نام می‌خواهد...

خاک خونین غم، در سینه غزه سنگینی می‌کند
چشم‌های خسته اشک، قصه‌های ناتمامی را روایت می‌کنند
دل پر از درد دل، در سکوت فریاد می‌زند اما خاموش است

سبک آغازیه:آتیه


شب بی‌پایان سیاه، سایه‌های ترس را گسترانده
دست‌های خالی ناله، در گلوگاه درد می‌خشکند
صدای بی‌صدا فریاد در گوش زمان...

تابه ی جهیزمون یادت میاد؟ با وفاتر از تو بود
سوخت با آتش فقری که مرا میسوزاند
ساخت با چربی و چرک
هفته و هفت نیمرو !
دسته اش آب شد و رنگش رفت !
بگذریم....
بگذریم از گذر آن همه رویاهایش!
حسرت دیدن فر؛
پختن پیتزاهایش !
گاه گاهی...